Ορφανίγα

Προβολή Τραγουδιού

Ανάθεμα και τα μακρά
όθεν ’κι πάει λαλίαν
[ντό να ’ίνουμαι;]
Τ’ ομμάτι͜α μ’ εσκοτείνεψαν
ας σην αροθυμίαν
[ντό να ’ίνουμαι;]

Ορφανίγα, ορφανίγα
ας σον κύρ’ κι ας ση μάναν
[ντό να ’ίνουμαι;]
Η ορφανία ετυλίεν
ση γούλα μ’ άμον ράμμαν
[ντό να ’ίνουμαι;]

Τ’ εμόν η καρδι͜ά γεραλίν
αν κλαίω θα ματούται
[ντό να ’ίνουμαι;]
Άμον τη λάμπας το γυαλίν
απάν’ να κρού’ς, τσακούται
[ντό να ’ίνουμαι;]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
αροθυμίαν	νοσταλγία
γεραλίν	πληγωμένο, τραυματισμένο	yaralı
γούλα	λαιμός	gula
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εσκοτείνεψαν	σκοτείνιασαν
ετυλίεν	τυλίχθηκε
’ίνουμαι	γίνομαι
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρού’ς	χτυπάς	κρούω
κύρ’	πατέρα
λαλίαν	λαλιά, φωνή
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
ματούται	ματώνει
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ομμάτι͜α	μάτια
ορφανίγα	ορφάνεψα
ράμμαν	χοντρή κλωστή, αρμαθιά καπνών περασμένα σε χοντρή κλωστή
τσακούται	σπάει