Το καρδόπο μ’ σεβνταλίν έν’

Το καρδόπο μ’ σεβνταλίν έν’,
’κ’ επορώ χωρίς ατέν
Η εγάπη έν’ το θάμαν
ο Θεόν ντ’ εδέκε με

Έναν κορίτσ’ εγάπεσα
εγώ ση ζωή μ’
Για τ’ ατέν θα εδίν’να 
την καρδία μ’ και την ψ̌η μ’

Το καρδόπο μ’ σεβνταλίν έν’,
’κ’ επορώ χωρίς ατέν
Η εγάπη έν’ το θάμαν
ο Θεόν ντ’ εδέκε με

Την γαρή μ’ αγαπώ
για τ’ ατέν τραγωδώ
Σο χ̌ερόπο μ’ η λύρα
και το τοξάρ’ σύρ’ ατο/
το τοξάρι μ’ σύρ’ ατο

Το καρδόπο μ’ σεβνταλίν έν’,
’κ’ επορώ χωρίς ατέν
Η εγάπη έν’ το θάμαν
ο Θεόν ντ’ εδέκε με

Σ’ ομματόπα τ’ς απέσ’
πάντα εγώ θα τερώ
Θα γριβώνω σο γιάν’ ατ’ς
και μετ’ ατέν θα γερώ

Το καρδόπο μ’ σεβνταλίν έν’,
’κ’ επορώ χωρίς ατέν
Η εγάπη έν’ το θάμαν
ο Θεόν ντ’ εδέκε με