Εύκολον ’κ’ έν’ η εγάπ’

Εύκολο ’κ’ έν’ η εγάπ’
και ντο λένε μ’ ακούς
Έχ̌’, πουλόπο μου, στεναχώρι͜ας,
τέρτι͜α και καημούς

Πόσα τάματα τ’ εγάπης
ενεσπάλθανε
κι άλλα έντανε γεράδες,
κι άλλα εχάθανε;

Πρέπ’ να δί’ς για να κρατείς α’
κι αρ’ αέτσ’ θα ευτάς
Δύο δί’ς πάντα σο ταίρι σ’
κι έναν ψαλαφάς

Πόσα τάματα τ’ εγάπης
ενεσπάλθανε
κι άλλα έντανε γεράδες,
κι άλλα εχάθανε;

Σααπήν ’κ’ έχ̌’ η εγάπ’,
κανέναν ’κι σαεύ’!
Και άμον έναν Θεού πουλόπον
θα πετά και φεύ’

Πόσα τάματα τ’ εγάπης
ενεσπάλθανε
κι άλλα έντανε γεράδες,
κι άλλα εχάθανε;