Προβολή Τραγουδιού
Τ’ όνεμα σ’ |
Έλα, τραγώδ’Στιχουργοί: Βασίλης Μωυσιάδης
Συνθέτες: Δημήτρης Τεπερεκίδης
Καλλιτέχνες: Γιώργος Ατματσίδης, Μαρία Κεμεκενίδου
Εσέναν όντες αγγεύω παίρ’ το αίμα μ’ και παγών’ Και σκαλών’ κρούει η καρδία μ’ και απ’ άκρας, ψ̌η μ’, ματών’ Τ’ όνεμα σ’ όντες κουίζω, τρέξον κι έλα μετ’ εμέν Άμον τ’ εμόν την εγάπην ’κι θα ευρήκ’ς, πουλί μ’, πουθέν Ξάι σο νούνιγμαν κι θέκ’ α’ αν χάνω εγώ εσέν Γιατρικόν απάν’ σον κόσμον για τ’ εμέναν άλλο ’κ’ έν’ Γιατρικόν απάν’ σον κόσμον για τ’ εμέν πουθέν πα ’κ’ έν’ Τ’ όνεμα σ’ όντες κουίζω, τρέξον κι έλα μετ’ εμέν Άμον τ’ εμόν την εγάπην ’κι θα ευρήκ’ς, πουλί μ’, πουθέν Κι όντας έρχ̌εσαι τερώ σε και δι͜αβαίντς, τιδέν ’κι λες Έρ’ται με, ψ̌η μ’, να φιλώ σε εκεί σον κόσμον απέσ’ Τ’ όνεμα σ’ όντες κουίζω, τρέξον κι έλα μετ’ εμέν Άμον τ’ εμόν την εγάπην ’κι θα ευρήκ’ς, πουλί μ’, πουθέν Έλα, Δημήτρη Τεπερεκίδη!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αγγεύω | προσεγγίζω, αναφέρω | ||
| άκρας | άκρης, άκρες (πληθ. τα) | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απ’ άκρας | με τη σειρά | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| δι͜αβαίντς | (για τόπο) περνάς, διασχίζεις, (για χρόνο) περνάς | διαβαίνω | |
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| έρ’ται | έρχεται | ||
| έρ’ται με | μου έρχεται, μου φαίνεται | ||
| ευρήκ’ς | βρίσκεις | ||
| θέκ’ | θέτω/ει, τοποθετώ/εί, βάζω/ει | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κουίζω | φωνάζω, λαλώ, καλώ κπ ονομαστικά | ||
| κρούει | χτυπάει | κρούω | |
| ματών’ | ματώνει | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| νούνιγμαν | σκέψη | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| όνεμα | όνομα | ||
| όντας | όταν | ||
| όντες | όταν | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| πουθέν | πουθενά | ||
| σκαλών’ | αρχινώ/ά, ξεκινώ/άει, εκκινώ/εί ένα έργο/δουλειά | ||
| τερώ | κοιτώ | ||
| τιδέν | τίποτα | ||
| τρέξον | (προστ.) τρέξε | ||
| ψ̌η | ψυχή |
