Εγώ θα κλώσκουμαι

Προβολή Τραγουδιού

Εγώ θα κλώσκουμαι/Ο καημόν τη ξενιτεμένου

Καλλιτέχνες: Γεώργιος Εμμανουηλίδης, Κωστίκας Κωνσταντινίδης, Μήτκας Ιακωβίδης

Εχπάστα να πάω 
ση Γερμανίαν
Επιδέβα την καρή μ’,
τον κύρη μ’, την μάνα μ’ 
και τα παιδία μ’

Εγώ θα κλώσκουμαι,
εκέσ’ ’κι απομένω

Το τρένον εχπάστεν,
πάει κι όλεν σ̌υρίζ’
Λάσκουμαι απέσ’ σα βαγόνι͜α,
’κ’ επορώ να ησυχάζω
κι η ψ̌η μ’ φτιλακίζ’

Εγώ θα κλώσκουμαι,
εκέσ’ ’κι απομένω

Ερωτώ -ν- όλεν τον κόσμον
«πού ευρίουμαι;»
Κι ατείν’ λένε «ση Σερβία/σην Αυστρία,
φτάνομε ση Γερμανία»
Ντό θα ’ίνουμαι;

Εγώ θα κλώσκουμαι,
εκέσ’ ’κι απομένω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
ατείν’	αυτοί
εκέσ’	εκεί
επιδέβα	έφυγα, άφησα πίσω, προσπέρασα, ξεπέρασα
επορώ	μπορώ
ερωτώ	ρωτάω
ευρίουμαι	βρίσκομαι
εχπάστα	αναχώρησα, κίνησα για
εχπάστεν	αναχώρησε, κίνησε για
’ίνουμαι	γίνομαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρή	γυναίκα, σύζυγος	karı
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλώσκουμαι	γυρίζω, επιστρέφω
λάσκουμαι	περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι	ἀλάομαι/ηλάσκω
όλεν	όλη/ο, ολόκληρη/ο
παιδία	παιδιά
σ̌υρίζ’	σφυρίζω/ει	σῦριγξ
φτιλακίζ’	σπαρταρά, πάλλεται γρήγορα
ψ̌η	ψυχή