Τ’ εμετέρ’ ας ση Ρουσίαν

Τ’ εμετέρ’ ας ση Ρουσίαν
έρθαν σην Μακεδονίαν

♫

Σην Ελλάδα, σην πατρίδαν
εχπάσταν με έναν ελπίδαν
Τ’ εμετέρ’ ας ση Ρουσίαν
έρθαν σην Μακεδονίαν

Σα χωρία εταγουτεύταν
με αδέρφι͜α ξαν ευρέθαν
Όλ’ εντάμαν τρών’ και πίν’νε
’ς σ’ έναν ’ς σ’ άλλον χώρι͜α ’κ’ είναι

Τ’ ομματόπα τη Ελπίδας
ας σα μέρι͜α τη Τιφλίδας
Έχ’νε χρώμα γαλανόν
έναν με τον ουρανόν

Τα μαλλόπα ατ’ς είν’ μέλι
τα χ̌ειλόπα ατ’ς κεράσι
Πάντα λένε και γελούν
τα τριαντάφυλλα -ν- ανθούν

Ταξιδιάρικα πουλία
και σα χ̌ιόνι͜α και σα κρύα
Αραεύ’νε άλλα μέρι͜α
άνοιξην και καλοκαίρι͜α

Έναν τόπον να γονεύ’νε
τα παιδία τουν να φέρ’νε
Ση πατρίδαν με καλόν
φωλέαν θα ευτάν’ ζεστόν