Τ’ εμετέρ’ ας ση Ρουσίαν

Προβολή Τραγουδιού

Τ’ εμετέρ’ ας ση Ρουσίαν
έρθαν σην Μακεδονίαν

♫

Σην Ελλάδα, σην πατρίδαν
εχπάσταν με έναν ελπίδαν
Τ’ εμετέρ’ ας ση Ρουσίαν
έρθαν σην Μακεδονίαν

Σα χωρία εταγουτεύταν
με αδέρφι͜α ξαν ευρέθαν
Όλ’ εντάμαν τρών’ και πίν’νε
’ς σ’ έναν ’ς σ’ άλλον χώρι͜α ’κ’ είναι

Τ’ ομματόπα τη Ελπίδας
ας σα μέρι͜α τη Τιφλίδας
Έχ’νε χρώμα γαλανόν
έναν με τον ουρανόν

Τα μαλλόπα ατ’ς είν’ μέλι
τα χ̌ειλόπα ατ’ς κεράσι
Πάντα λένε και γελούν
τα τριαντάφυλλα -ν- ανθούν

Ταξιδιάρικα πουλία
και σα χ̌ιόνι͜α και σα κρύα
Αραεύ’νε άλλα μέρι͜α
άνοιξην και καλοκαίρι͜α

Έναν τόπον να γονεύ’νε
τα παιδία τουν να φέρ’νε
Ση πατρίδαν με καλόν
φωλέαν θα ευτάν’ ζεστόν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αραεύ’νε	ψάχνουν, αναζητούν, γυρεύουν	aramak
ας σα	απ’ τα	ασό σα (από τα)
ατ’ς	αυτής, της
γονεύ’νε	εγκαθίστανται, φωλιάζουν, προσγειώνονται (επί πτηνών)	konmak
είν’	(για πληθ.) είναι
εμετέρ’	δικοί μας	ἡμέτερος
εντάμαν	μαζί
έρθαν	ήρθαν
εταγουτεύταν	σκορπίστηκαν, διασκορπίστηκαν	dağıtmak
ευρέθαν	βρέθηκαν
ευτάν’	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
έχ’νε	έχουνε
εχπάσταν	αναχώρησαν, κίνησαν για
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
μαλλόπα	μαλλάκια
μέρι͜α	μέρη
ξαν	πάλι, ξανά
όλ’	όλοι/α
ομματόπα	ματάκια
παιδία	παιδιά
πίν’νε	πίνουν
Ρουσίαν	Ρωσία
’ς	(ας) από
τουν	τους
φέρ’νε	φέρνουν
φωλέαν	φωλιά
χ̌ειλόπα	χειλάκια
χωρία	χωριά
χώρι͜α	χωριστά