Μάνα και καρδοπόνεμαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ηλίας Υφαντίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

«Αχ!» η μανίτσα να ευτάει
καρδίας κατακαίει
Ο ήλιον πάει κρύφκεται
κι η Παναΐα κλαίει

Μάνα και καρδοπόνεμαν,
μάνα κι εντάμαν γέλος
Ας σην ώραν ντ’ εγέννεσες
τα τέρτι͜α σ’ ’κ’ έχ’νε τέλος

Τα ψ̌ήα μουν σ’ έναν κορμίν
έρθαν κι αποχωρίγαν
Με την εγάπ’ σ’ έναν κορδύλ’
εντάμαν ετυλίγαν

Μάνα και καρδοπόνεμαν,
μάνα κι εντάμαν γέλος
Ας σην ώραν ντ’ εγέννεσες
τα τέρτι͜α σ’ ’κ’ έχ’νε τέλος

Μάνα πατρίδα τη ζωής,
ουρανόν η εγκάλια σ’
Εγάπ’ σ’ όσον την θάλασσαν,
μιλέτ’ τρανύν’ το γάλα σ’

Μάνα και καρδοπόνεμαν,
μάνα κι εντάμαν γέλος
Ας σην ώραν ντ’ εγέννεσες
τα τέρτι͜α σ’ ’κ’ έχ’νε τέλος

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αποχωρίγαν	αποχωρίστηκαν
γέλος	γέλιο, περίγελος
εγάπ’	αγάπη
εγέννεσες	γέννησες
εγκάλια	αγκαλιά
εντάμαν	μαζί
έρθαν	ήρθαν
ετυλίγαν	τυλίχθηκαν
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
έχ’νε	έχουνε
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
καρδοπόνεμαν	πόνος της καρδιάς
κορδύλ’	κόμπος	κορδύλη (=ρόπαλο, εξόγκωμα)
κρύφκεται	κρύβεται
μιλέτ’	φυλή, έθνος	millet
μουν	μας
Παναΐα	Παναγιά
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τρανύν’	μεγαλώνω/ει, αναθρέφω/ει	τρανόω-ῶ
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα