Ας ση σεβντάν ελύγα

Προβολή Τραγουδιού

Απόψ’ και τα μεσάνυχτα
ση σκάλαν θα εβγαίνω,
Τ’ ουρανού τ’ άστρα φέρω σε -ν
σ’ εγκαλι͜όπο σ’ να εμπαίνω

Έναν κι έναν εβρουλίγα,
έναν κι άλλο εμανίγα
Κι άμον λαμπάδα τη Λαμπρής
ας ση σεβντάν ελύγα

Ατού σα μὲσα σ’ τα λεγνά
τα ζωνάρι͜α ’κ’ ιεύ’νε
Ιεύ’νε τα ξερόχ̌ερα μ’
τα κάλλι͜α σ’ να σαρεύ’νε

Έναν κι έναν εβρουλίγα,
έναν κι άλλο εμανίγα
Κι άμον λαμπάδα τη Λαμπρής
ας ση σεβντάν ελύγα

Εγάπ’ αγνόν και θαμαστόν
κατακλειδών’ το στόμαν
Λόγια να λες ’κι λέχκουνταν
δάκρυ͜α κυλίουν σο χώμαν

Έναν κι έναν εβρουλίγα,
έναν κι άλλο εμανίγα
Κι άμον λαμπάδα τη Λαμπρής
ας ση σεβντάν ελύγα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγνόν	αλλόκοτο/η, περίεργο/η, σπουδαίο/α, αξιοθαύμαστο/η	ἀγνώς (άγνωστος)<ἀ- + γιγνώσκω
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ατού	εκεί (σε τόπο ή σημείο που βρίσκεται σε κάποιο απόσταση)
εβρουλίγα	φλογίστηκα, κάηκα
εγάπ’	αγάπη
εγκαλι͜όπο	αγκαλίτσα
ελύγα	έλιωσα
εμανίγα	μαύρισα/μουντζουρώθηκα από την καπνιά, καταστράφηκα, κατακάηκα μέχρι καπνιάς
εμπαίνω	μπαίνω
έναν κι άλλο	άλλο ένα, ένα ακόμη
θαμαστόν	θαυμαστό
ιεύ’νε	ταιριάζουν	uymak
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κάλλι͜α	κάλλη
κατακλειδών’	κλειδώνω/ει καλά, ερμητικά
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κυλίουν	κυλάνε
λεγνά	λιγνά
λέχκουνταν	λέγονται
μὲσα	(τα) η μέση
σαρεύ’νε	τυλίγουν, περικυκλώνουν, εναγκαλίζονται, μτφ. αρέσουν σε	sarmak
σεβντάν	αγάπη, έρωτα	sevda/sevdā