Χειλόπα ολοκόκκινα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θεόδωρος Ακριτίδης, Παύλος Σεμερτζίδης

Τ’ απάν’ το χ̌είλος ι-σ’ γαϊτάν’,
τ’ αφκά παραζαλίζ’ με
Τ’ έναν ας σα δύο αν φιλώ
το άλλον θα ταβίζ’ με

Χ̌ειλόπα ολοκόκκινα,
άψιμον έν’ και καίγ’νε
Άμον κερόπον λύγουμαι
το «αγαπώ» όντες λέγ’νε

Ο ήλιον βγαίν’ και παρλαεύ’
όντες χαμογελούνε
Χάται η σκοτία ας σην ψ̌η μ’
εμέν όντες φιλούνε

Χ̌ειλόπα ολοκόκκινα,
άψιμον έν’ και καίγ’νε
Άμον κερόπον λύγουμαι
το «αγαπώ» όντες λέγ’νε

Κι ας σο κρασόπον το γλυκύν
κι άλλο γλυκέα είναι
Τα χ̌είλοπα μ’ όντες διψούν
τ’ εσά να έρ’ταν πίν’νε

Χ̌ειλόπα ολοκόκκινα,
άψιμον έν’ και καίγ’νε
Άμον κερόπον λύγουμαι
το «αγαπώ» όντες λέγ’νε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
αφκά	κάτω
άψιμον	φωτιά
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
γλυκύν	γλυκιά/ό
έν’	είναι
έρ’ταν	έρχονται
εσά	δικά σου/σας
καίγ’νε	καίνε
κερόπον	κεράκι
κρασόπον	κρασάκι
λέγ’νε	λένε
λύγουμαι	λιώνω
όντες	όταν
παρλαεύ’	λάμπει, λαμποκοπά	parlamak
πίν’νε	πίνουν
σκοτία	σκοτάδι
ταβίζ’	μαλώνω/ει, φιλονικώ/εί, επιπλήττω/ει	dava/daʿvā
χ̌ειλόπα	χειλάκια
χάται	χάνεται
ψ̌η	ψυχή