Κάποτε θα πουσμανεύ’ς

Προβολή Τραγουδιού

Συνθέτες: Βασίλειος Παπαδόπουλος, Χρήστος Παγώνης

Καλλιτέχνες: Ανδρέας Σιδηρόπουλος, Κλεάνθης Χαραλαμπίδης

Κάποτε θα πουσ̌μανεύ’ς

♫

Εσύ είσαι το λουλούδ’
και τη Θεού το μουμούλ’
Αλλού κέσ’ ’κ’ ετέρεσα
μετ’ εσέν εγέρασα¹

Κάποτε θα πουσ̌μανεύ’ς
και -ν- εμέναν θ’ αραεύ’ς
«Ντό εποίκα εγώ;», θα λες
θα πονείς, πουλί μ’, θα κλαις

Άμον τον Ιησού Χριστό
εψαλάφεσα νερόν
Εσύ επότ’σες με χολήν
και σ’ αβούτο τη ζωήν

Κάποτε θα πουσ̌μανεύ’ς
και -ν- εμέναν θ’ αραεύ’ς
«Ντό εποίκα εγώ;», θα λες
θα πονείς, πουλί μ’, θα κλαις

Κάποτε θα πουσ̌μανεύ’ς
και -ν- εμέναν θ’ αραεύ’ς
«Ντό εποίκα εγώ;», θα λες
θα πονείς, πουλί μ’, θα κλαις

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αβούτο	αυτό
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αραεύ’ς	ψάχνεις, αναζητάς, γυρεύεις	aramak
εγέρασα	γέρασα
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
επότ’σες	πότισες
ετέρεσα	κοίταξα
εψαλάφεσα	ζήτησα, αιτήθηκα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κέσ’	εκεί μέσα, προς τα εκεί	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μουμούλ’	έντομο, μαμούνι
πουσ̌μανεύ’ς	μετανιώνεις	pişman olmak<paşmān
χολήν	θυμό

Σημειώσεις

Φωνητικά: Χρήστος Παγώνης
¹ Το πρώτο δίστιχο όπως έχει καταγραφεί από την πρώτη εκτέλεση ξεκινάει ως «Ση ζωή μ’ έμ’νε λουλούδ’ και τη Θεού το μουμούλ’...»