Ωφ! πατρίδα μ’, έμορφος

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Δημήτρης Καρασαββίδης, Παύλος Σεμερτζίδης

Έρθανε σο νου μ’ κι εδέβαν
εείνα τα παλαιά,
τη πατρίδας τα παρχάρι͜α
με τα κρύα τα νερά 

Ωφ! πατρίδα μ’, έμορφος,
έμορφος και πλουμιστός
Σον κόσμον ’κ’ ευρίεται
άμον εσέν θαμαστός

Καίγεται η καρδία μ’,
καίγεται, μανίεται
Μαυροθάλασσας νερόπον
να πίν’ θα νεβίεται

Ωφ! πατρίδα μ’, έμορφος,
έμορφος και πλουμιστός
Σον κόσμον ’κ’ ευρίεται
άμον εσέν θαμαστός

’Κι ανασπάλλω σε, πατρίδα μ’,
’κι ανασπάλλω σε, τεμέλ’
Εείνα τα παρχαρόπα
’κι χαρίζ’ ατα πουθέν

Ωφ! πατρίδα μ’, έμορφος,
έμορφος και πλουμιστός
Σον κόσμον ’κ’ ευρίεται
άμον εσέν θαμαστός

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανασπάλλω	ξεχνώ
ατα	αυτά
εδέβαν	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
εείνα	εκείνα
έμορφος	όμορφος/η
έρθανε	ήρθαν
ευρίεται	βρίσκεται
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μανίεται	μαυρίζει/μουντζουρώνεται από την καπνιά, καταστρέφεται, κατακαίγεται μέχρι καπνιάς
νεβίεται	σβήνεται
νερόπον	νεράκι
παρχάρι͜α	ορεινοί τόποι θερινής βοσκής
παρχαρόπα	ορεινοί τόποι θερινής βοσκής	παρχάρια + -οπα (υποκορ.)
πίν’	πίνω/ει
πουθέν	πουθενά
τεμέλ’	θεμέλιο