Έλα λέγω σε, ’κ’ επορώ

Έφυγεν το πουλόπο μ’/παιδόπο μ’
σα ξένα, σα μακρά
Ας σ’ ομμάτα̤ μ’ τρέχ’νε δά̤κρα̤
μαύρα και πικρά

Έλα λέγω σε, έλα ’κ’ επορώ
’κ’ ελέπω σε και πολλά πονώ
Αναμένω σε, για τ’ εσέν ζω

Χρόνα̤ φάνθουν τα ημέρας
σ’ ομμάτα̤ τ’ εμά
Ετελέθανε τα ομούτα̤ μ’
έλα, κλώστ’ σουμά μ’

Έλα λέγω σε, έλα ’κ’ επορώ
’κ’ ελέπω σε και πολλά πονώ
Αναμένω σε, για τ’ εσέν ζω

Εροθύμεσα σε, πουλί μ’
κι άλλο ’κ’ επορώ
Ο νους ι-μ’ σ’ εσέν επέμ’νεν
τη/ση στράταν τερώ

Έλα λέγω σε, έλα ’κ’ επορώ
’κ’ ελέπω σε και πολλά πονώ
Αναμένω σε, για τ’ εσέν ζω

Ανάθεμα τα ξένα
παίρ’νε την χαράν
Σην καρδία σ’ βάλλ’νε πόνον
ανοίγ̆’νε γεράν

Έλα λέγω σε, έλα ’κ’ επορώ
’κ’ ελέπω σε και πολλά πονώ
Αναμένω σε, για τ’ εσέν ζω
Ας ελέπω σε κι ας αποθάνω