Προβολή Τραγουδιού
Σ’ όνομαν τ’ εσόν |
Τη ψ̌ης γαλήνεμανΣτιχουργοί: Χάρης Ακριτίδης
Συνθέτες: Χρήστος Ασφαλτίδης
Καλλιτέχνες: Βασίλης Τοπαλίδης, Χρήστος Ασφαλτίδης
Σ’ όνομαν τ’ εσόν πίνω εγώ νερόν Μανίτσα μ’, ση ψ̌ης τον πόνον εσύ γιατρικόν Τη ματί’ μ’ το φως γη κι ο ουρανός Η μάνα απάν’ σον κόσμον ήλιος φωτεινός Τον πατέρα σ’ και τη μάνα σ’ εσύ ν’ αγαπάς Κι αν γερούν και ’κ’ επορούν το χρέος ι-σ’ να ευτάς Δί’ σε τη ζωήν, τη χαράς κλαδίν Στουλάρ’ και ζεστόν εγκάλιαν έν’ για το παιδίν Ση ζωήν παλεύ’ς για να κετσ̌ινεύ’ς Και σο δύσκολον την ώραν «μανίτσα μ’» θα λες Τον πατέρα σ’ και τη μάνα σ’ εσύ ν’ αγαπάς Κι αν γερούν και ’κ’ επορούν το χρέος ι-σ’ να ευτάς
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| απάν’ | πάνω | ||
| γερούν | γερνάνε | ||
| δί’ | δίνει | ||
| εγκάλιαν | (αιτ.) αγκαλιά | ||
| έν’ | είναι | ||
| επορούν | μπορούν | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κετσ̌ινεύ’ς | βιοπορίζεσαι, βγάζεις τα προς το ζην | geçinmek | |
| ματί’ | ματιού | ||
| στουλάρ’ | στύλος που βαστάζει την στέγη οικίας, μτφ. στήριγμα | ||
| ψ̌ης | ψυχής |
