Εφέκα μάναν και αδέλφια

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Λάμπης Αναστασιάδης, Σοφία Παπαδοπούλου

Εφέκα μάναν και αδέλφι͜α,
τον κύρη μ’, τα παιδία μ’
κι εγώ -ν- εχπάστα να πάγω
μακρά σην ξενιτείαν

Και σίναν τα παράπονα μ’,
μανίτσα μ’, πα θα λέγω;
Σην ξενιτει͜άν ντ’ ευρίουμαι
νουνίζ’ ατα και κλαίω

Ποίον θα έν’ το τέλος ι-μ’,
καμίαν ’κι νουνίζω
Ντ’ εφέκα τα γιαβρόπα μου,
τη μάνα μ’ ντο κλαινίζω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατα	αυτά
γιαβρόπα	μωράκια, μικρούλια, παιδάκια	yavru + -όπα
έν’	είναι
ευρίουμαι	βρίσκομαι
εφέκα	άφησα
εχπάστα	αναχώρησα, κίνησα για
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλαινίζω	στενοχωρώ, κάνω κπ να κλάψει
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
νουνίζ’	σκέφτεται
νουνίζω	σκέφτομαι
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παιδία	παιδιά
σίναν	(σε τίναν) σε ποιον/α;