Χρόνια ατού σα ξένα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Λάμπης Αναστασιάδης, Σοφία Παπαδοπούλου

Χρόνι͜α ατού σα ξένα
με βαρύν καημόν
ζείτε μαναχοί σουν
Ατό ’κ’ έν’ σωστόν

Εφέκετε την πατρίδαν
και τ’ οσπίτι͜α σουν
Και οι γέρ’ τερούν ατώρα
τα παιδία σουν

Εδέβαν τα χρόνι͜α
άλλο ’κ’ επορούν
Με κλαμένα ομμάτι͜α
τη στράταν τερούν
Ώρα με την ώραν
αναμέν’νε σας
Έν’ καιρός ελάτεν
ας ελέπ’νε σας

Πάντα ’κχ̌ύν’νε δά̤κρυ͜α
και μοιρολογούν
και με δυσκολίαν
το κορμίν κρατούν

Παίρ’νε τα φωτογραφίας
και τα γράμματα
και τ’ ομμάτι͜α ’κι τσουπών’νε
ας σα κλάματα

Τα χρόνι͜α δι͜αβαίν’νε
Πριν να έν’ αργά
οξωπίσ’ ελάτεν
ε- σιγά-σιγά
Έχ̌ετεν παιδία
κι ανυπομονούν
Θέλ’νε τα καημένα
μετ’ εσάς να ζουν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αναμέν’νε	περιμένουν, αναμένουν
ατού	εκεί (σε τόπο ή σημείο που βρίσκεται σε κάποιο απόσταση)
ατώρα	τώρα
γέρ’	γέροι
δι͜αβαίν’νε	(για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν	διαβαίνω
εδέβαν	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
ελέπ’νε	βλέπουνε
έν’	είναι
επορούν	μπορούν
εφέκετε	αφήσατε
έχ̌ετεν	έχετε
θέλ’νε	θέλουν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
’κχ̌ύν’νε	εκχύνουν, χύνουν, εκβάλλουν	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
μαναχοί	μονάχοι
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
ομμάτι͜α	μάτια
οξωπίσ’	πίσω, αντίστροφα
οσπίτι͜α	σπίτια	hospitium<hospes
παιδία	παιδιά
παίρ’νε	παίρνουν
σουν	σας
τερούν	κοιτούν
τσουπών’νε	κλείνουν
φωτογραφίας	(ον.πληθ.,τα) φωτογραφίες