Σ’ εγάπ’ς τη θάλασσαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αντώνης Νικηφορίδης, Γιώργος Ορφανίδης

Σ’ εγάπ’ς, πουλί μ’, τη θάλασσαν,
φουρτούνα αγρανεμίας
Από μακρά έρ’ται ταλγάν’,
να παίρ’ δύο καρδίας

Να έμ’νε απέσ’ σ’ αυλόπο σου
κλαδίν σ’ έναν δεντρόπον
Να έκλαιες σο ριζόπο μ’
κι εβγάλλ’να τσ̌ιτσ̌εκόπον

Σ’ εγάπ’ς, πουλί μ’, τον ουρανόν,
εχ̌’ κι έρχουνταν ποράνι͜α
Τα ψ̌ήα μουν δεντρόφυλλα, 
εχάθανε σ’ ορμάνι͜α

Να έμ’νε απέσ’ σ’ αυλόπο σου,
κλαδίν σ’ έναν δεντρόπον
Να έκλαιες σο ριζόπο μ’
κι εβγάλλ’να τσ̌ιτσ̌εκόπον

Φυσά αέρας εθαρρώ,
θ’ ακούω το λαλόπο σ’
Τα δάκρυ͜α μ’ ’κχ̌ύουνταν ση γην 
και τσ̌ιτσ̌εκών’ ο τόπος

Να έμ’νε απέσ’ σ’ αυλόπο σου,
κλαδίν σ’ έναν δεντρόπον
Να έκλαιες σο ριζόπο μ’
και έκαιες το ψ̌όπο μ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγρανεμίας	άγριου ανέμου
απέσ’	μέσα
αυλόπο	(υποκορ.) αυλή
δεντρόπον	δεντράκι
εγάπ’ς	αγάπης
εθαρρώ	θαρρώ, νομίζω, υποθέτω
έκλαιες	έκλαιγες
έμ’νε	ήμουν
έρ’ται	έρχεται
έρχουνταν	έρχονται
εχάθανε	χάθηκαν
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
’κχ̌ύουνταν	εκχύνονται, χύνονται, εκρέουν	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
λαλόπο	φωνούλα
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μουν	μας
ορμάνι͜α	δάση	orman
παίρ’	παίρνω/ει
ποράνι͜α	μπόρες, καταιγίδες	boran<βενετ. bora<λατ. Boreas <Βορέας (αντιδάνειο)
ριζόπο	ριζούλα
ταλγάν’	κύμα	dalga
τσ̌ιτσ̌εκόπον	λουλουδάκι	çiçek
τσ̌ιτσ̌εκών’	ανθίζει	çiçek
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα
ψ̌όπο	ψυχούλα