Τα δύο αηδόνι͜α

Προβολή Τραγουδιού

Τα ακυκλοφόρητα 1978

Καλλιτέχνες: Στέλιος Χαλκίδης, Τάκης Παπαδόπουλος

Δύο αηδόνι͜α εχάσαμε,
του Πόντου παλληκάρα̤
Τον Στέλιον και τον Χρύσανθον,
τη Ελλάδας καμάρα̤

Ας παίζ’νε κι ας τραγωδούνε
ση Θεού τ’ αλών’
ο Στέλιον ο Καζαντζίδης
και ο Χρύσανθον

Αξίωσεν ατ’ς ο Θεός
’τραγώδεσαν εντάμαν
Θαρρείς κι εγροίκ’σαν θα φεύ’νε
και είχαν ατο τάμαν

Ας παίζ’νε κι ας τραγωδούνε
ση Θεού τ’ αλών’
ο Στέλιον ο Καζαντζίδης
και ο Χρύσανθον

’Τραγώδεσαν την ξενιτά̤ν,
τη ανθρωπί’ τα τέρτα̤
Και νέ ένας θα κλώσ̌κεται
και νέ ο άλλος θ’ έρ’ται

Ας παίζ’νε κι ας τραγωδούνε
ση Θεού τ’ αλών’
ο Στέλιον ο Καζαντζίδης
και ο Χρύσανθον

Θεέ μ’, ποίσον κι αντάμωσον
ση παραδείσ’ τον τόπον
Ας παίζ’νε και ας τραγωδούν,
λύραν ας παίζ’ ο Γώγον

Ο Γέργον ο Κουγιουμτζίδης
κι ο Τσ̌ανάκαλης
και ο Γώγον ο Πετρίδης
ο πατριάρχης

Ας παίζ’νε κι ας τραγωδούνε
ση Θεού τ’ αλών’
ο Στέλιον ο Καζαντζίδης
και ο Χρύσανθον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αλών’	αλώνι
ανθρωπί’	ανθρώπου
ατ’ς	αυτής, της
εγροίκ’σαν	κατάλαβαν
εντάμαν	μαζί
έρ’ται	έρχεται
κλώσ̌κεται	γυρίζει, επιστρέφει
νέ	ούτε	ne
ξενιτά̤ν	ξενιτειά
παίζ’	παίζω/παίζει
παίζ’νε	παίζουν
παλληκάρα̤	παλληκάρια	παλληκάριον<πάλληξ, πάλλαξ
παραδείσ’	παραδείσου
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
τέρτα̤	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τραγωδούν	τραγουδάνε
τραγωδούνε	τραγουδάνε
φεύ’νε	φεύγουν