Προβολή Τραγουδιού
Η λαλία σ’ σ’ ωτία μ’ |
Πόντιος και ντό γιοσμάςΣτιχουργοί: Ιωάννης Καρασαββίδης
Συνθέτες: Θωμάς Μπαϊραχτάρης
Καλλιτέχνες: Γιάννης Δασκουλίδης, Θωμάς Μπαϊραχτάρης
Η ψ̌η σ’ απάν’ σον ουρανόν, η λαλία σ’ σ’ ωτία μ’ Ατό ’κι θ’ ανασπάλκεται και -ν- ας σ’ ανθρώπ’ς καμίαν Απάν’ σα ποδαρέας ι-σ’, Θόδωρε, πορπατούμε Κεμεντζ̌ετζ̌ήδες, τραγωδι͜άν’ για τ’ εσέν τραγωδούμε Μικρά παιδία, τ’ εμετέρ’ εσέν θέλ’ν’ να ομοι͜άζ’νε Τ’ ομμάτι͜α σ’ ας σον ουρανόν όλεν τη γην φωτάζ’νε Απάν’ σα ποδαρέας ι-σ’, Θόδωρε, πορπατούμε Κεμεντζ̌ετζ̌ήδες, τραγωδι͜άν’ για τ’ εσέν τραγωδούμε Θα παλαλούνταν οι αγγέλ’ με τ’ εσόν τη λαλίαν Σουμά σ’ θα στέκ’νε, Θόδωρε μ’, ’κι θα φεύ’νε καμίαν Απάν’ σα ποδαρέας ι-σ’, Θόδωρε, πορπατούμε Κεμεντζ̌ετζ̌ήδες, τραγωδι͜άν’ για τ’ εσέν τραγωδούμε
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αγγέλ’ | (ονομ. πληθ.) άγγελοι, (γεν.) αγγέλου | ||
| ανασπάλκεται | ξεχνιέται | ||
| ανθρώπ’ς | ανθρώπους | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| εμετέρ’ | δικοί μου/μας | ἡμέτερος | |
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| καμίαν | ποτέ | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| λαλίαν | λαλιά, φωνή | ||
| όλεν | όλη/ο, ολόκληρη/ο | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| ομοι͜άζ’νε | ομοιάζουν, μοιάζουν | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| παλαλούνταν | τρελαίνονται | ||
| ποδαρέας | πατημασιές, χνάρια | ||
| πορπατούμε | περπατάμε | ||
| σουμά | κοντά | ||
| στέκ’νε | στέκουν | ||
| τραγωδι͜άν’ | τραγουδιστές | ||
| τραγωδούμε | τραγουδάμε | ||
| φεύ’νε | φεύγουν | ||
| φωτάζ’νε | φωτίζουν, λάμπουν | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ωτία | αυτιά |
