Ευωδία σ’ ’κι χάται

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Δασκουλίδης, Θωμάς Μπαϊραχτάρης

Αρνί μ’, ση στράταν ντο πατείς
ευωδία σ’ ’κι χάται
Ατό που θα μυρίσ̌κεται
τα νύχτας ’κι κοιμάται

Έρ’ται ο ήλεν βασιλεύ’,
φέγγον θ’ απιδι͜αβαίνει
Λιθάρ’ να έν’ σο τέρεμα σ’
τσ̌ιτσ̌άκ’ ανθεί και φέρει

Πουλόπο μ’, σο πορπάτεμα σ’
σείουνταν τα παρχάρι͜α
και σα γεράδες τη σεβντάς
τ’ εσά είν’ τ’ ανοιγάρι͜α

Ση χαμονήν πάν’ για τ’ εσέν
νέοι και γεροντάδες
Τα κάλλια σ’ καταράουνταν¹
κορτσόπα και χ̌εράδες

Τα άστρα και ο ουρανόν
για τ’ εσέν παλαλούνταν
Ποίος θα ελέπ’ σε σ’ όρωμα τ’
τ’ ομμάτι͜α τ’ θα κορούνταν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανοιγάρι͜α	κλειδιά
απιδι͜αβαίνει	φεύγει, αφήνει πίσω, προσπερνά, ξεπερνά	από + διαβαίνω
γεράδες	πληγές, τραύματα	yara
είν’	(για πληθ.) είναι
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
έν’	είναι
έρ’ται	έρχεται
εσά	δικά σου/σας
ήλεν	ήλιος/ήλιο
κάλλια	κάλλη
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κορούνταν	τυφλώνονται
κορτσόπα	κοριτσάκια
λιθάρ’	λιθάρι, πέτρα
μυρίσ̌κεται	μυρίζει κτ, , οσφραίνεται
νύχτας	(ον.πληθ.,τα) νύχτες
ομμάτι͜α	μάτια
όρωμα	όνειρο
παλαλούνταν	τρελαίνονται
παρχάρι͜α	ορεινοί τόποι θερινής βοσκής
ποίος	(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
πορπάτεμα	περπάτημα, περπατησιά
πουλόπο	πουλάκι
σεβντάς	αγάπης, έρωτα	sevda/sevdā
σείουνταν	σείονται
τέρεμα	βλέμμα
τσ̌ιτσ̌άκ’	λουλούδι	çiçek
φέγγον	φεγγάρι
χ̌εράδες	χήρες
χαμονήν	χαμό, όλεθρο
χάται	χάνεται

Σημειώσεις

¹ Αδόκ. τύπος αντί του «καταρούνταν/καταρούντανε»