Τη ήλ’ το κάστρον

Όλι͜α τα κάστρα είδα
κι όλι͜α γύρισα
Κι άμον του Ήλ’ το κάστρεν,
κάστρεν ’κ’ έτονε
Σεράντα πόρτας είχ̌εν
κι όλι͜α σίδερα
Κι εξήντα παραθύρι͜α,
όλι͜α χάλκενα

Ξένε μ’, ξενιτεμένε μ’
κι ανεγνώριμε μ’, [γιαρ, γιαρ]
που πορπατείς στα ξένα,
στα ξένα, σ’ ανεγνώριμα [γιαρ]

Εγώ σ’ αυτόν τον κόσμον
υπαντρεύτηκα [γιαρ, γιαρ]
και πήρα φραγκοπούλα,
έτον μάισσα
Μαεύ’ και τα καράβι͜α
και την θάλασσαν
Μαεύ’ κι εμέν τον ξένον,
τον ξένον τον αλόξενον