Αν έξερα

Αν έξερα σ’ άλλον τον κόσμον,
αν έξερα
πως θ’ ανταμούνταν,
γιάβρι μ’, τα ψ̌ήα 
εκεί τ’ εμέτερα,
θα επέγ’να απ’ ατώρα 
να περ’μένω σε,
αφού αδακά σον κόσμον
τ’ εμόν ’κ’ έχω σε

Αν ’κ’ επορούμε αδά σον κόσμον
να παίρκουμες,
πάμε σον άλλον
οι δύ’, γιαβρόπο μ’,
εκεί παντρεύκουμες
Εκεί ’κι κατηγορούνε
και κανείς ’κ’ εξέρ’,
τ’ εμόν η ψ̌η για τ’ εσέναν
πόσον υποφέρ’

Αν αποθάνω φοούμ’ για πάντα
χωρίουμες
και σ’ άλλ’ τον κόσμον,
τη ψ̌ης ι-μ’ ψ̌όπο μ’,
άλλο ’κ’ ευρίουμες
Για τ’ ατό αδά σον κόσμον
’κι χωρίουμες
κι ους το υστερνόν την ώραν
θα αγαπίουμες