Προβολή Τραγουδιού
Τη θάλασσας το νερόν |
Όλια τα «αχ» τ’ εμέτερα, εγένταν τραγωδίαςΣτιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Γιώργος Σοφιανίδης, Κώστας Παρχαρίδης
Τη θάλασσας το νερόν αλυκόν έν’ αλυκόν Τη κουτσ̌ής το φίλεμαν σον πεκιάρ’ έν’ γιατρικόν [Τρώγω τον Θεό σ’, πουλί μ’!] Θεία μ’, το κορτσόπο σου μαύρον πεσ̌ταμπάλ’ φορεί Μεταξένο̤ν/Μεταξένι͜ον κι έμορφον σ’ εγκαλιόπο μ’ εχωρεί [Τρώγω τον Θεό σ’, πουλί μ’!] Ε! κορίτσ’/κορτσόπον τίνος είσαι; κόκκινον μήλον είσαι Παχ̌εμένον κι έμορφον μάισεμαν τ’ εμόν είσαι [Τρώγω τον Θεό σ’, πουλί μ’!] Ατό τ’ εμόν η καρδία γιατί κουβαρι͜άεται Τ’ άσ̌κεμον το ταπιάτ’ ατό πρέπ’ ν’ αλλάεται [Τρώγω τον Θεό σ’, πουλί μ’!]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αλλάεται | αλλάζει | ||
| αλυκόν | αλμυρό/ή | ||
| άσ̌κεμον | άσχημο, κακότροπο | ||
| εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έμορφον | όμορφο | ||
| έν’ | είναι | ||
| εχωρεί | χωράει | ||
| κορτσόπο | κοριτσάκι | ||
| κορτσόπον | κοριτσάκι | ||
| κουβαρι͜άεται | κουβαριάζεται | ||
| κουτσ̌ής | κόρης | ||
| μάισεμαν | μάγεμα | ||
| παχ̌εμένον | παχύ, καλοθρεμμένο | ||
| πεκιάρ’ | (γεν. αιτ. ενικ.) εργένη, (ονομ. πληθ.) εργένηδες | bekâr/bekār | |
| πεσ̌ταμπάλ’ | είδος ποδιάς από τετράγωνο ύφασμα βαμβακερό ή μεταξωτό | peştamal | |
| ταπιάτ’ | συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου | tabiat/ṭabīʿat | |
| τίνος | ποιού; | ||
| φίλεμαν | φιλί |
