Πονώ, κλαίω, μοιρολογώ

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Λάμπης Αναστασιάδης, Σοφία Παπαδοπούλου

Πονώ, κλαίω, μοιρολογώ
[γιαρ, γιαρ, αμάν!]
και βλαστημώ την τύχη μ’
[Ντό να ’ίνουμαι/Σεβγκιλίμ, πουλί μ’]
Π’ εχώρτσεν με ας σα μωρά μ’
[γιαρ, γιαρ, αμάν!]
κι εχάλαν’νεν τ’ οσπίτι μ’;
[Ντό να ’ίνουμαι/Σεβγκιλίμ, πουλί μ’]

Ας σην καρδία μ’ βλαστημώ
[γιαρ, γιαρ, αμάν!]
ατό την ξενιτείαν
[Ντό να ’ίνουμαι/Σεβγκιλίμ, πουλί μ’]
Π’ εχώρισεν αντρόγυνα,
[γιαρ, γιαρ, αμάν!]
μάναν ας σα παιδία
[Ντό να ’ίνουμαι/Σεβγκιλίμ, πουλί μ’]

Ατός ο κόσμος (ν)τ’ ερρούζεν
[γιαρ, γιαρ, αμάν!]
σο τσ̌όλ’ την ξενιτείαν;
[Ντό να ’ίνουμαι/Σεβγκιλίμ, πουλί μ’]
Εφέκαν τα γιαβρόπα τουν
[γιαρ, γιαρ, αμάν!]
σύρ’νε αροθυμίαν
[Ντό να ’ίνουμαι/Σεβγκιλίμ, πουλί μ’]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αροθυμίαν	νοσταλγία
ας σα	απ’ τα	ασό σα (από τα)
ας σην	απ’ την	ασό σην (από την)
ατός	αυτός
γιαβρόπα	μωράκια, μικρούλια, παιδάκια	yavru + -όπα
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
εφέκαν	αφήσαν
εχάλαν’νεν	χαλούσε
εχώρτσεν	χώρισε, ξεχώρισε, διάλεξε
’ίνουμαι	γίνομαι
οσπίτι	σπίτι	hospitium<hospes
παιδία	παιδιά
σεβγκιλίμ	αγαπημένο μου, λατρεμένο μου	sevgilim
σύρ’νε	σέρνουν, τραβούν, ρίχνουν
τουν	τους
τσ̌όλ’	έρημο, ερημικό	çöl