Γουρπάνι σ’, φωταχτέρι μ’

Ήλιον και φέγγον καπατεύ’,
αρνί μ’, η εμορφάδα σ’
Το τσ̌ιτσ̌άκ’ το σκουτούλιγμα σ’,
το μέλ’, η νοστιμάδα σ’

Γουρπάνι σ’, φωταχτέρι μ’,
τραντάφυλλο μ’ κι αστέρι μ’
Ση ψ̌ης τα σκονειτέματα,
εσύ ’σαι το φενέρι μ’

Εμάεψες με, ’κ’ επορώ,
τα μάγια σ’ πώς να λύνω;
Τερώ σε κι ας σο φώταγμα σ’,
τ’ ομμάτι͜α μ’ χαμελύνω

Γουρπάνι σ’, φωταχτέρι μ’,
τραντάφυλλο μ’ κι αστέρι μ’
Ση ψ̌ης τα σκονειτέματα,
εσύ ’σαι το φενέρι μ’

Διψώ για τ’ έναν φίλεμα σ’
σα χ̌είλια σ’ εκρεμάγα
Είν’ άμον πεγ̆αδί’ νερόν
κι εγώ -ν- εκαρδοκάγα

Γουρπάνι σ’, φωταχτέρι μ’,
τραντάφυλλο μ’ κι αστέρι μ’
Ση ψ̌ης τα σκονειτέματα,
εσύ ’σαι το φενέρι μ’