Αλήγορα θα πάμε

Αούτ’ ο κόσμον ξένος έν’,
αλήγορα θα πάμε
Πρέπ’ να τερούμε, ε! ανθρώπ’,
κι έναν καλόν ν’ ευτάμε

Χ̌ελιδόνι͜α είν’ τα ψ̌όπα,
θέλ’ν’ ατά πα να πετούν
Σε κορμόπον νεγκασμένον
’κ’ επορούν πάντα να ζουν

♫

Κράτ’ την αξία σ’, άνθρωπε,
κι άμα θα φεύ’ς να λέγ’νε
τα καλοσύνι͜ας ντ’ εποίκες
και τ’ όνεμα σ’ ν’ αγγεύ’νε

Χ̌ελιδόνι͜α είν’ τα ψ̌όπα,
θέλ’ν’ ατά πα να πετούν
Σε κορμόπον νεγκασμένον
’κ’ επορούν πάντα να ζουν

Ούλ’ δοκιμάουμες αδά
κι είνας Θεός τερεί μας
Ό,τι εποίκαμε ση γην
σον ουρανόν θα δί’ μας

Χ̌ελιδόνι͜α είν’ τα ψ̌όπα,
θέλ’ν’ ατά πα να πετούν
Σε κορμόπον νεγκασμένον
’κ’ επορούν πάντα να ζουν

Χ̌ελιδόνι͜α είν’ τα ψ̌όπα,
θέλ’ν’ ατά πα να πετούν
Σε κορμόπον νεγκασμένον
’κ’ επορούν πάντα να ζουν