Το άδικον ας ση ζωήν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ελένη Γρηγοριάδου, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Το άδικον ας ση ζωήν
καμίαν ’κι τελείται
Τ’ οσπίτι σ’ πα να κάεται
η χώρα στέκ’ χουλείται

Αΐκον έν’ ο κόσμον
για τ’ εσέναν ’κι χάται
Και με τον πόνο σ’ χ̌αίρεται,
με τη χαρά σ’ λυπάται

Εχάθαν όλα τα καλά
κι ίλιαμ η ανθρωπία
Αποξενώθαν οι ανθρώπ’
και βασιλεύ’ κακία

Αΐκον έν’ ο κόσμον
για τ’ εσέναν ’κι χάται
Και με τον πόνο σ’ χ̌αίρεται,
με τη χαρά σ’ λυπάται

Όλ’ την κεντήν ατουν τερούν
και πως καλά θα ζούνε
Απέσ’ σα στράτας να πονείς
’κι κλώσκουνταν τερούνε

Αΐκον έν’ ο κόσμον
για τ’ εσέναν ’κι χάται
Και με τον πόνο σ’ χ̌αίρεται,
με τη χαρά σ’ λυπάται

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αΐκον	τέτοιο/α
ανθρώπ’	άνθρωποι
ανθρωπία	ανθρωπιά
απέσ’	μέσα
ατουν	τους
έν’	είναι
εχάθαν	χάθηκαν
ίλιαμ	προπαντώς, ιδιαίτερα, ειδικά	illa/illā
κάεται	καίγεται
καμίαν	ποτέ
κεντήν	εαυτό	kendi
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλώσκουνταν	γυρίζουν, επιστρέφουν
όλ’	όλοι/α
οσπίτι	σπίτι	hospitium<hospes
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
τελείται	(αμτβ.) τελειώνει, εξαντλείται, μτφ. πεθαίνει
τερούν	κοιτούν
τερούνε	κοιτούν
χάται	χάνεται
χουλείται	ζεσταίνεται, θερμαίνεται
χώρα	οι ξένοι γενικά, οι μη οικείοι, η ξενιτειά