Ποίος σον κόσμον χαίρεται

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ελένη Γρηγοριάδου, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Πόσα παράπονα να λες
σε έναν τραγωδίαν;
Πόσα δακρόπα πρέπ’ να ’κχ̌ύντς
για να σβήντς την φωτίαν;

Ποίος σον κόσμον χ̌αίρεται
και ας σην χωρισίαν;
Κανείς άνθρωπος ’κ’ επορεί
να ζει με ημ’σόν καρδίαν

Χαΐρ’ ατός να μη ελέπ’
εμάς, αρνί μ’, π’ εχώρτσεν
Σα δάκρυ͜α μ’ να φουρκίεται
για το φαρμάκ’ ντ’ επότ’σεν

Ποίος σον κόσμον χ̌αίρεται
και ας σην χωρισίαν;
Κανείς άνθρωπος ’κ’ επορεί
να ζει με ημ’σόν καρδίαν

Ατός άνθρωπος ’κ’ έτονε
σον κόσμον ντ’ εταράεν
Γουζίν έρθεν κι επέρασεν
κι ας ση σεβντάν ’κ’ εκάεν

Ποίος σον κόσμον χ̌αίρεται
και ας σην χωρισίαν;
Κανείς άνθρωπος ’κ’ επορεί
να ζει με ημ’σόν καρδίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ας σην	απ’ την	ασό σην (από την)
ατός	αυτός
γουζίν	όγκος, γόνατο, το πίσω μέρος πράγματος, το μη μυτερό
δακρόπα	(υποκορ.) δάκρυα
εκάεν	κάηκε
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
επορεί	μπορεί
επότ’σεν	πότισε
έρθεν	ήρθε
εταράεν	ταράχθηκε, ανακατεύτηκε, αναμίχθηκε	ταράσσω
έτονε	ήταν
εχώρτσεν	χώρισε, ξεχώρισε, διάλεξε
ημ’σόν	μισό/η
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κχ̌ύντς	εκχύνεις, χύνεις, εκβάλλεις	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
ποίος	(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
πρέπ’	ταιριάζει/ω
σβήντς	σβήνεις
σεβντάν	αγάπη, έρωτα	sevda/sevdā
τραγωδίαν	τραγούδι
φουρκίεται	πνίγεται
χαΐρ’	προκοπή, καλή τύχη, ευημερία	hayır/ḫayr
χωρισίαν	χωρισμός, αποχωρισμός