Ατό το κεμεντζόπο σου

Προβολή Τραγουδιού

Η ποντιακή παράδοση συνεχίζεται με τον Μιχάλη Καλιοντζίδη

Καλλιτέχνες: Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Μιχάλης Καλιοντζίδης, Σοφία Παπαδοπούλου

Ατό το κεμεντζ̌όπο σου
ντο καλατσ̌εύ’ και λέει με;
Αναμέν’ με ν’ αποθάνω,
να κάθεται και κλαίει με

Ανάθεμα και τα μακρά,
όθεν ’κι πάει λαλία -ν
Τ’ ομμάτι͜α μ’ εσκοτείνεψαν
ας σην αροθυμίαν

Εγώ είμαι ας σο Τετελέρ¹
ατό απ’ αλλού χωρίον
Το κρεβατόπο μ’ εύκαιρον,
έλα ειταδά -ν- ολίγον

Πουλί μ’, εγώ θα λέω σε
κι εσύ κάθκα και γράψον
Όντες θ’ αποχωρίουμες,
τραγώδ’ α̤τα και κλάψον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αναμέν’	περιμένει
αποθάνω	πεθαίνω
αποχωρίουμες	αποχωριζόμαστε
αροθυμίαν	νοσταλγία
γράψον	γράψε
ειταδά	ίσια εδώ
εσκοτείνεψαν	σκοτείνιασαν
εύκαιρον	(ουδ.) άδειο, αδειανό, (αρσ.) ανόητο, κουφιοκέφαλο
κάθκα	(προστ.) κάθισε
καλατσ̌εύ’	μιλάω/ει, συνομιλώ/ει, συζητώ/άει	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
κεμεντζ̌όπο	(υποκορ.) λύρα	kemençe/kemānçe
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλάψον	(προστ.) κλάψε
κρεβατόπο	κρεβατάκι
λαλία	λαλιά, φωνή
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ολίγον	λίγο
ομμάτι͜α	μάτια
όντες	όταν
τραγώδ’	(προστ.) τραγούδησε

Σημειώσεις

¹ Παλιά ονομασία του χωριού Σκήτη Κοζάνης