Έν’ άμον αγγελουδόπον

Αγαπώ έναν κορτσόπον, έν’ μικρόν
Έν’ άμον αγγελουδόπον έμορφον
Τα μαλλόπα ’θε μακρέα και ξανθά
και τ’ ωμία τ’ς κοπανίζ’νε άμον χρυσά

Τ’ ομματόπα ’θε τρανά και πλουμιστά,
τα χ̌ειλόπα ’θε γλυκέα, γελαστά
Όλα ’θε είναι γλυκέα κι άμον μέλ’,
τυρα̤ννίζ’ τ’ εμόν το ψ̌όπον και ’κι θέλ’

Αγαπώ σε, νε κορτσόπον και μικρόν,
αν ’κι παίρω σε, πουλί μ’, εγώ ’κι ζω
Και θα ρούζω και σκοτούμαι για τ’ εσέν,
’κ’ επορούνε να χωρίζ’νε με απ’ εσέν

Και η καλατσ̌ή σ’, πουλί μ’, χουλέν’ την ψ̌η μ’,
τα φιλέματα σ’ χουλέν’νε το κορμί μ’
Και η καλατσ̌ή σ’, πουλί μ’, χουλέν’ την ψ̌η μ’,
τ’ αξ̌αέματα σ’ χουλέν’νε το κορμί μ’
Η ανάσα σ’ έν’ φωτίαν και χουλέν’,
ρού͜εις απάν’ ι-μ’ και γομούσαι άμον σέλ’