Να έμ’ πουλίν επέτανα

Προβολή Τραγουδιού

Στιχουργοί: Ελένη Σιδηροπούλου, Σάββας Λαζαρίδης, Σοφία Παπαδοπούλου

Συνθέτες: Σάββας Λαζαρίδης, Σοφία Παπαδοπούλου

Καλλιτέχνες: Σάββας Λαζαρίδης, Σοφία Παπαδοπούλου

expand_content

Να έμ’ πουλίν επέτανα
απάν’ σ’ έναν ραχ̌όπον
Να έλεγα κι ευκαίρωνα
ατό τ’ εμόν το ψ̌όπον

Παράπονα έχω πολλά,
καν’νάν ’κ’ έχω να λέω
Τα πουλόπα ντο κελαηδούν
παρηγορίαν παίρω

Τα πουλόπα εμέν τερούνε
και άλλο ’κι κελαηδούν
Πονούν και φτουλίουνταν,
σα δά̤κρα̤ φουρκίουνταν

Τα πουλόπα τερούνε με
άμον σ̌ασ̌ιρεμένα
Και πώς θα βοηθούνε με
νουνίζ’νε τα καημένα

Πουλόπα είναι και πονούν,
πονούν και εγροικούνε
Τ’ ομμάτι͜α τουν γομούντανε
και τα δά̤κρα̤ βουρκούνε¹

Τα πουλόπα εμέν τερούνε
και άλλο ’κι κελαηδούν
Πονούν και φτουλίουνταν,
σα δά̤κρα̤ φουρκίουνταν

Είπα τον πόνον μ’, έκλαψα,
το ψ̌όπο μ’ αγλαφά̤ζω
Εράεψα, νερόν ’κ’ εύρα
τα χ̌είλι͜α μ’ να νεβράζω

Γιατί εχάθαν οι ανθρώπ’,
εχάθεν ανθρωπία;
Να λες τον πόνο σ’ ’κ’ επορείς,
εχάθεν η φιλία

Τα πουλόπα εμέν τερούνε
και άλλο ’κι κελαηδούν
Πονούν και φτουλίουνταν,
σα δά̤κρα̤ φουρκίουνταν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγλαφά̤ζω	ξύνω, σκάβω, κάνω κάτι κοίλο, συνεκδ. καθαρίζω αυλάκι (για την ομαλή ροή του ύδατος)	γλάφω
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανθρώπ’	άνθρωποι
ανθρωπία	ανθρωπιά
απάν’	πάνω
γομούντανε	γεμίζουν, κομπιάζουν
δά̤κρα̤	δάκρυα
εγροικούνε	καταλαβαίνουν
έμ’	ήμουν
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
επέτανα	πετούσα
επορείς	μπορείς
εράεψα	έψαξα, γύρεψα, αναζήτησα	aramak
ευκαίρωνα	άδειαζα
εύρα	βρήκα, (ιδιωμ. προστ.) βρες
εχάθαν	χάθηκαν
εχάθεν	χάθηκε
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καν’νάν	κανέναν
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
νεβράζω	βρέχω, καταβρέχω
νουνίζ’νε	σκέφτονται
ομμάτι͜α	μάτια
παίρω	παίρνω
παρηγορίαν	παρηγοριά
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πουλόπα	πουλάκια
ραχ̌όπον	ραχούλα, μικρό βουνό
σ̌ασ̌ιρεμένα	σαστισμένα, που τα έχουν χαμένα	şaşırmak
τερούνε	κοιτούν
τουν	τους
φουρκίουνταν	πνίγονται
φτουλίουνταν	μαδιούνται, τραβούν τα μαλλιά τους, ξεπουπουλίζονται	πτίλον
ψ̌όπο	ψυχούλα
ψ̌όπον	ψυχούλα

Σημειώσεις

¹ Αδόκιμος τύπος