Θ’ αποθάνω, πουλί μ’, ψεματικά

Θ’ αποθάνω [ψ̌ήκα μ’] ψεματικά,
θα τερώ, πολλά κλαις με;
θα τερώ [ρίζα μ’], πολλά κλαις με;
Τα μυστικά [ψ̌ήκα μ’] ντο είπα σε -ν
θα τερώ, όλια λες με -ν
θα τερώ, [ρίζα μ’] όλια λες με -ν

Ας είχα [πουλί μ’/ψ̌ήκα μ’] τα νεότητα μ’,
ας έμ’νε είκοσ’ χρονών -ι
ας έμ’ [γιαβρί μ’] είκοσ’ χρονών -ι
Το χατιρόπον [πουλί μ’] ντο είχα
εκείνον τον καιρόν -ι
εκείνον [πουλί μ’] τον καιρόν -ι

Τρώω τα νεότητα σ’!

Εγέρασα [πουλί μ’] και ’κ’ επορώ
και σα δεντρά ’πεκούμπ’σα
και σα δεντρά [πουλί μ’] ’πεκούμπ’σα
Ατά [πουλί μ’/ψ̌ήκα μ’] πα -ν- ελυπέθανε
τα φύλλα τουν ’κ’ ερρούξαν
τα φύλλα τουν [πουλί μ’] ’κ’ ερρούξαν

Αδά σον κόσμον [πουλί μ’] απάν’ κέσ’
ν’ αηλί τον μαναχόν -ι
ν’ αηλί [πουλί μ’] τον μαναχόν -ι
Εγώ ο καρίπ’ς [πουλί μ’/ψ̌ήκα μ’] επέζεψα,
τα λόγια τ’ ολωνών -ι
τα λόγια [Λάμπη] τ’ ολωνών -ι

Σαββίκο!

Εδέβαν [πουλί μ’/ψ̌ήκα μ’] τα νεότητα μ’,
έσπρυναν τα μαλλία μ’
έσπρυναν [πουλί μ’] τα μαλλία μ’
Τα τερτόπα μ’[πουλί μ’] εγρίβωσαν
άμον μολύβ’ σ’ ωμία μ’
άμον μολύβ’ [πουλί μ’] σ’ ωμία μ’