Ο πεκιάρτς

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Κεμανετζίδης, Χάρης Ακριτίδης

Πεκιάρτς θ’ απομένω εγώ,
κορτσόπα να κυνηγώ
Κι ας λένε με «εγέρασες,
τα σαράντα επέρασες!»

Ατός που σαρανταρίζ’
κι άλλο καλλίον ν’ αντρίζ’
Τα παράδες τογραεύ’,
λάσ̌κεται κι όλο χαρτσεύ’

Τοι χ̌εράδες αγαπώ,
πάω και παρηγορώ
Χ̌έρα μ’, τέρεν τη ζωή σ’,
αδά ’κι απομέν’ κανείς

Παντρεμέν’, τυρα̤ννιμέν’,
σ’ οσπίτ’ εσουν κλειδωμέν’
Εγώ πετώ άμον πουλίν
από κλαδίν σε κλαδίν

Γλέντα, κόσμε, τη ζωή σ’
και πολλά να μη νουνί͜εις
πριν την ώρα σ’ μη γεράς
για να φεύ’ς με τη σειρά σ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αντρίζ’	παντρεύει, παντρεύεται
απομέν’	απομένει
ατός	αυτός
γεράς	γερνάς
εσουν	σας
καλλίον	(επίθ.) καλύτερο, (επίρ.) καλύτερα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κορτσόπα	κοριτσάκια
λάσ̌κεται	περιφέρεται, τριγυρνά, περιπλανιέται	ἀλάομαι/ηλάσκω
νουνί͜εις	σκέφτεσαι
οσπίτ’	σπίτι	hospitium<hospes
παράδες	λεφτά, χρήματα	para/pāre
πεκιάρτς	εργένης, (αιτ. πληθ.) εργένηδες	bekâr/bekār
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
τέρεν	(προστ.) κοίταξε
τογραεύ’	κομματιάζει	doğramak
τοι	τους/τις
τυρα̤ννιμέν’	τυραννισμένοι, ταλαιπωρημένοι
φεύ’ς	φεύγεις
χ̌έρα	χήρα
χ̌εράδες	χήρες
χαρτσεύ’	ξοδεύει