Πόντιος και παλληκάρ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Κεμανετζίδης, Χάρης Ακριτίδης

Πόντιος και παλληκάρ’,
σπίγγω, γλύνω το λιθάρ’
Σο χωρίον και τ’ εμόν
Τούρκος εκεί ’κι σουμών’

Του Πόντου τα παλληκάρα̤
είναι άμον λεοντάρα̤
Σα ραχ̌ία πολεμούν,
την πατρίδαν αγαπούν
Σα ραχ̌ία πολεμούν
πάντα ελεύθεροι να ζουν

«Έρ’ται» λέν’ «ο Διγένης
κι εκέσ’ ’κι απομέν’ κανείς
Το τυφέκ’ σ’ έναν το χ̌έρ’
και σο άλλο το μαχ̌αίρ’»

Του Πόντου τα παλληκάρα̤
είναι άμον λεοντάρα̤
Σα ραχ̌ία πολεμούν,
την πατρίδαν αγαπούν
Σα ραχ̌ία πολεμούν
πάντα ελεύθεροι να ζουν

Τα φυσ̌έκια μ’ ζώσκουμαι,
τα ραχ̌ία κλώσκουμαι
Οι Ακρίτες πολεμούν
και τ’ ορμία όλα̤ βροντούν

Του Πόντου τα παλληκάρα̤
είναι άμον λεοντάρα̤
Σα ραχ̌ία πολεμούν,
τη πατρίδαν αγαπούν
Σα ραχ̌ία πολεμούν
πάντα ελεύθεροι να ζουν

Σ’ ωμίν έχω τ’ αξινάρ’,
πάω εβγώνω σον παρχάρ’
Κόφτω ξύλα απέσ’ σ’ ορμάν’,
σην εβόραν πίνω τάν’

Του Πόντου τα παλληκάρα̤
είναι άμον λεοντάρα̤
Σα ραχ̌ία πολεμούν,
τη πατρίδαν αγαπούν
Σα ραχ̌ία πολεμούν
πάντα ελεύθεροι να ζουν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απέσ’	μέσα
απομέν’	απομένει
γλύνω	συνθλίβω, λιώνω
εβγώνω	βγαίνω
εβόραν	σκιά
εκέσ’	εκεί
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έρ’ται	έρχεται
ζώσκουμαι	ζώνομαι, φορώ πάνω μου	ζώννυμι
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλώσκουμαι	γυρίζω, επιστρέφω
κόφτω	κόβω
λιθάρ’	λιθάρι, πέτρα
μαχ̌αίρ’	μαχαίρι
ορμάν’	δάσος	orman
ορμία	ρυάκια, ρεματιές
παλληκάρα̤	παλληκάρια	παλληκάριον<πάλληξ, πάλλαξ
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
σουμών’	σιμώνει, πλησιάζει
σπίγγω	σφίγγω
τάν’	το υγρό υπόλειμμα ορού γάλακτος ή κρέμας μετά το ανακάτεμα του βουτύρου	Թան (tan)=λιώνω, ρέω
τυφέκ’	τουφέκι	tüfek/tufeng
φυσ̌έκια	φυσίγγια	fişek/fişeng/φῦσιγξ
χ̌έρ’	χέρι
ωμίν	ώμος