Προβολή Τραγουδιού
Σου Πόντου τα Κολχίδας |
Πρόσφυγας είμαι ΡωμιόςΣτιχουργοί: Θεόδωρος Νικοδημόπουλος
Συνθέτες: Θεόδωρος Νικοδημόπουλος
Καλλιτέχνες: Θεόδωρος Νικοδημόπουλος, Φάνης Κουρουκλίδης
Σίτα̤ κάθουμαι νουνίζω και το ψ̌όπο μ’ τυρα̤ννίζω Ας ση παλαιών τα λόγια σο καρδόπο μ’ έχω πόνια Σου Πόντου και τα Κολχίδας εγράφταν μαύρα σελίδας Άλλ’ απέσ’ σ’ αιχμαλωσίας, άλλ’ σ’ αγχόνας τ’ Αμάσειας, άλλ’ ημ’σοί σα εξορίας ’ποθάν’ναν ας σα κακουχίας Όσα κι αν δι͜αβαίν’νε χρόνια ’κι ανασπάλκουνταν τα πόνια ’Κι ανασπάλκουνταν τα πόνια ασ’ εκείν’ τ’ άσ̌κεμα χρόνια Σου Πόντου και τα Κολχίδας εγράφταν μαύρα σελίδας Άλλ’ απέσ’ σ’ αιχμαλωσίας, άλλ’ σ’ αγχόνας τ’ Αμάσειας, άλλ’ ημ’σοί σα εξορίας ’ποθάν’ναν ας σα κακουχίας Οι νέοι έπρεπ’ να μαθάν’νε και καμίαν μ’ ανασπάλ’νε Την ιστορία μουν ας ’ξέρ’νε κι άλλο κακόν να μη παθάν’νε Σου Πόντου και τα Κολχίδας εγράφταν μαύρα σελίδας Άλλ’ απέσ’ σ’ αιχμαλωσίας, άλλ’ σ’ αγχόνας τ’ Αμάσειας, άλλ’ ημ’σοί σα εξορίας ’ποθάν’ναν ας σα κακουχίας
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| ανασπάλκουνταν | ξεχνιούνται, (υποτακτ) ξεχαστούν | ||
| ανασπάλ’νε | ξεχάσουν | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| ασ’ | από | ||
| άσ̌κεμα | άσχημα | ||
| δι͜αβαίν’νε | (για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν | διαβαίνω | |
| εγράφταν | γράφτηκαν | ||
| εκείν’ | εκείνοι/α | ||
| ημ’σοί | μισοί | ||
| καμίαν | ποτέ | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μαθάν’νε | μαθαίνουν | ||
| μουν | μας | ||
| νουνίζω | σκέφτομαι | ||
| ’ξέρ’νε | (εξέρ’νε) ξέρουν, γνωρίζουν | ||
| όσα | όσες φορές | ||
| παθάν’νε | πάθουν | ||
| ’ποθάν’ναν | πεθαίναν | ||
| πόνια | (ονομ.) πόνοι, (αιτ.) πόνους | ||
| σίτα̤ | καθώς, ενώ | σόταν<εις όταν | |
| τυρα̤ννίζω | τυραννάω, ταλαιπωρώ | ||
| ψ̌όπο | ψυχούλα |
