Ακρίτας

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θεόδωρος Νικοδημόπουλος, Φάνης Κουρουκλίδης

Ακρίτας ωρίαζεν
ακεί πέρα σο ραχ̌ίν
Εβραδά̤στεν κι έφαεν
άχαρον και τη βρεχ̌ήν

Έρθεν και -ν- εμέρωσεν,
χάραξεν ανατολή
’Πιτάζεψεν τ’ άλογον
σο ποτάμ’ καικά λαλεί

Έι! Ακρίτα μ’, Ακρίτα μ’,
σο κάστρον στείλον χαπάρ’
Άχαρον η νουσ̌αλού σ’
αναμέν’ για τη χαράν

Ας ση Πόλ’ έρθεν αξάν
με το περιστέρ’ χαπάρ’
Ακρίτας έτον¹, παιδία,
το Βυζαντινό καμάρ’
Ακρίτας έτον¹, παιδία,
του Βυζαντίου το καμάρ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ακεί	εκεί
αναμέν’	περιμένει
αξάν	ξανά, πάλι
βρεχ̌ήν	βροχή
εβραδά̤στεν	βραδιάστηκε
εμέρωσεν	ξημέρωσε
έρθεν	ήρθε
έτον	ήταν
έφαεν	έφαγε
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
λαλεί	βγάζει λαλιά, καλεί, αποκαλεί, προσκαλεί, οδηγεί
νουσ̌αλού	αρραβωνιαστικιά/ό, σημαδεμένη/ο	nişanlı<nişān
παιδία	παιδιά
ποτάμ’	ποτάμι
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
στείλον	(προστ.) στείλε
χαπάρ’	χαμπάρι, είδηση, μαντάτο	haber/ḫaber
ωρίαζεν	πρόσεχε, φύλαγε, επέβλεπε

Σημειώσεις

¹ Ακούγεται πιθ. εκ παραδρομής να λέει «έταν» και «ένταν»