Μαναχ̌έσσα επέμ’νες

Με εμέκια¹ ετράνυνες,
μάνα, τα παιδία σ’
Όλ’ έφυγαν από σουμά σ’,
πολλά πονεί η καρδία σ’

Μαναχ̌έσσα επέμ’νες
απέσ’ σ’ οσπιτόπο σ’
Φορτωμέντσα βάσανα,
βρούλαν έ͜εις σο ψ̌όπο σ’

Σουμά σ’ εσύ καν’νάν ’κ’ έ͜εις,
τα παιδία σ’ ’κ’ έρ’ταν
Ευτάνε σε πολλά πονείς,
έμπρα̤ τουν θα έρ’ταν

Μαναχ̌έσσα επέμ’νες
απέσ’ σ’ οσπιτόπο σ’
Φορτωμέντσα βάσανα,
βρούλαν έ͜εις σο ψ̌όπο σ’

Παράπονα έ͜εις πολλά
απέσ’ σην καρδία σ’
Εσιρινεύτες ση ζωή σ’,
εχάσες και την υεία σ’

Μαναχ̌έσσα επέμ’νες
απέσ’ σ’ οσπιτόπο σ’
Φορτωμέντσα βάσανα,
βρούλαν έ͜εις σο ψ̌όπο σ’

Σα κρεβάτα̤ ερρούξες,
ερρώστεσες βαρέα
Εσέν κανείς ’κι θέλ’νε σε
γιατί είσαι γραία

Μαναχ̌έσσα επέμ’νες
απέσ’ σ’ οσπιτόπο σ’
Φορτωμέντσα βάσανα,
βρούλαν έ͜εις σο ψ̌όπο σ’