Ποντιακός Στίχος

Προβολή Τραγουδιού

Κατεβάστε τους στίχους σε PDF

Θεέ μ’, ανθρώπ’ να μη γερούν

Τη μάνα μ’ ανασπάλλομεΤη μάνα μ’ ανασπάλλομε

Στιχουργοί: Μπάμπης Τσακαλίδης

Συνθέτες: Γιάννης Τσανάκαλης

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανάκαλης, Μπάμπης Τσακαλίδης


Αρνόπο μ’, πώς εγέρασα;
έσπρυναν τα μαλλία μ’
Ας σα πολλά τα βάσανα
’μαύρυνεν η καρδία μ’

Εγέρασα, εζάρωσα,
έχασα την υγεία μ’
Συντρομάζ’νε τα χ̌ερόπα μ’,
εκόπεν η λαλία μ’

Εγέρασα και ’κ’ επορώ,
τ’ ομματόπα μ’ δα̤κρούνε
Ση στράταν σίτα̤ πορπατώ
τα παλαιά σο νου μ’ κρού’νε

Θεέ μ’, ανθρώπ’ να μη γερούν,
να ζουν άμον ραχ̌ία
Να μη πονούν, να χάρουνταν,
να μη εβγαίν’νε ψ̌ήα

Τ’ έρημα τα χρονόπα
ντ’ αγλήγορα που φεύ’νε
Χωρίς να εγροικούμ’ ατο
απάν’ εμουν τσ̌οκεύ’νε
Γλωσσάρι
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
αγλήγοραγρήγορα
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
ανθρώπ’άνθρωποι
απάν’πάνω
αρνόποαρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
γερούνγερνάνε
δα̤κρούνεδακρύζουν
εβγαίν’νεβγαίνουν
εγέρασαγέρασα
εγροικούμ’καταλαβαίνουμε
εκόπενκόπηκε
εμουνμας
επορώμπορώ
έσπρυνανάσπρισαν
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
κρού’νεχτυπούν κρούω
λαλίαλαλιά, φωνή
’μαύρυνεν(εμαύρυνεν) μαύρισε
ομματόπαματάκια
πολλά(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πορπατώπερπατάω
ραχ̌ίαράχες, βουνά
σίτα̤καθώς, ενώ σόταν<εις όταν
συντρομάζ’νετρέμουνε ολόκληροι/ες/α
τσ̌οκεύ’νεκαταπίπτουν, επικάθονται, κλίνουν υπό το βάρος çökmek
φεύ’νεφεύγουν
χ̌ερόπαχεράκια
χάρουντανχαίρονται
χρονόπαχρονάκια
ψ̌ήαψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Τραγούδια: 9575 | Albums/Singles: 1694 | Συντελεστές: 1997 | Λήμματα: 15802
Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr