Άμον το σαράντα έναν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μέλη Ραμπίδου, Χρήστος Ραμπίδης

Άμον το σαράντα ένα,
μάνα μ’, με την κατοχήν
Σο Δοξάτον και ση Δράμαν,
έντον, μάνα, η σπαγ̆ή

Ο στρατόν τη Βουλγαρίας
εποίκεν τρανά ζεμίας
Εσκοτώναν τα παιδία
κι εσύρ’ναν απέσ’ σ’ ορμία [εχ! βάι, βάι!]

Το σαράντα ένα, μανίτσα μ’,
εγέντανε πολλά
Εσκοτώθαν παλληκάρι͜α
κι εχάθανε μωρά

Αιχμάλωτα παλληκάρι͜α
είχαν, μάνα μ’, ση γραμμήν
Το αίμαν εκεί εκχ̌ύεν,
επότ’σεν, μάνα μ’, την γην

Ο στρατόν τη Βουλγαρίας
εποίκεν τρανά ζεμίας
Εσκοτώναν τα παιδία
κι εσύρ’ναν απέσ’ σ’ ορμία [εχ! βάι, βάι!]

Το σαράντα ένα, μανίτσα μ’,
εγέντανε πολλά
Εσκοτώθαν παλληκάρι͜α
κι εχάθανε μωρά

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απέσ’	μέσα
εγέντανε	έγιναν
εκχ̌ύεν	εκχύθηκε, χύθηκε, εξέρρευσε	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
έντον	έγινε
εποίκεν	έκανε, έφτιαξε	ποιέω-ῶ
επότ’σεν	πότισε
εσκοτώθαν	σκοτώθηκαν
εσύρ’ναν	έσερναν, τραβούσαν, έριχναν
εχάθανε	χάθηκαν
ζεμίας	ζημιές
ορμία	ρυάκια, ρεματιές
παιδία	παιδιά
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σπαγ̆ή	σφαγή
τρανά	μεγάλα