Αραεύω σε

Αγαπώ έναν πουλίν,
έμορφος άμον καντζίν
Πώς να καντουρεύ’ ατον
τη φωτία μ’ να νεσβήν’;

Πάντα, πάντα, πουλί μ’, πάντα,
πάντα αραεύω σε
Ντό εποίκες με ’κ’ εξέρω,
σο νου μ’ πάντα φέρω σε

’Μώ σε, νε μελαχρινόν,
σεβνταλίν και παλαλόν!
Παρακαλώ το Θεόν
να ευτάω σε τ’ εμόν

Πάντα, πάντα, πουλί μ’, πάντα,
πάντα αραεύω σε
Ντό εποίκες με ’κ’ εξέρω,
σο νου μ’ πάντα φέρω σε

Γιατί να μη επορείς
άκραν σην εγάπ’ να ’βρήκ’ς;
Όντες έρχεται κι ευρήκ’ σε
’κ’ επορείς να ’φτάς οπίσ’

Πάντα, πάντα, πουλί μ’, πάντα,
πάντα αραεύω σε
Ντό εποίκες με ’κ’ εξέρω,
σο νου μ’ πάντα φέρω σε