Το ραχ̌όπουλον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Σταυρούλα Στεφανίδου, Τάκης Ιωαννίδης

Το ραχ̌όπουλον σο κρύον
κι απέσ’ σο αγιάζ’
τη σεβντάν αθε θυμάται
και αναστενάζ’

Ση δείσαν έν’ μαθεμένον,
ση βρεχ̌ήν, σο χ̌ι͜όν’
Κείται ανάμεσα σ’ ελάτα̤
ατό μαναχόν

Το ραχ̌όπουλον θυμάται,
τη σεβντάν νουνίζ’
Λάσ̌κεται απέσ’ σ’ ορμάνα̤
την ψ̌η μ’ τυραννίζ’

Τα γιαζία επρασίντσαν,
τ’ αηδόν’ κελαηδεί
Το ραχ̌όπουλον σεβντάδες
κλαίει και τραγωδεί

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγιάζ’	αγιάζι, διαπεραστικός κρύος αέρας και υγρασία	ayaz
αθε	του/της
απέσ’	μέσα
βρεχ̌ήν	βροχή
γιαζία	πεδιάδες, εξοχή, ύπαιθρος	yazı
δείσαν	ομίχλη	δεῖσα=υγρασία, λάσπη, βρωμιά
ελάτα̤	έλατα
έν’	είναι
επρασίντσαν	πρασίνησαν
κείται	κείτεται, ξαπλώνει
λάσ̌κεται	περιφέρεται, τριγυρνά, περιπλανιέται	ἀλάομαι/ηλάσκω
μαθεμένον	μαθημένη/ο
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
νουνίζ’	σκέφτεται
ορμάνα̤	δάση	orman
ραχ̌όπουλον	πουλί του βουνού/ράχης	ραχ̌ίν + πουλίν
σεβντάδες	έρωτες	sevda/sevdā
σεβντάν	αγάπη, έρωτα	sevda/sevdā
τραγωδεί	τραγουδάει
τυραννίζ’	τυραννάει, ταλαιπωρεί
χ̌ι͜όν’	χιόνι
ψ̌η	ψυχή