Καμίαν ’κι ανασπάλλω

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Σασκαλίδης, Θεόδωρος Βεροιώτης

Ατόσα χρόνι͜α εδέβανε
καμίαν ’κι ανασπάλλω
Τον τόπο μ’, την πατρίδα μου
ξάι ας σο νου μ’ ’κ’ εβγάλλω

Τα πουλία -ν- εχάθανε,
ατά πα ’κι πετούνε
Έχασαν τοι συντρόφ’ς ατουν,
ατά πα ’κι λαλούνε

Τα δέντρα εξεράθανε
και κλαίνε τα κλαδία
Κλαίνε τ’ ορμάνια τ’ έρημα,
’κ’ έχ’νε παρηγορίαν

Τα μαχαλάδες εύκαιρα,
πουθέν ’κι ακούς λαλίαν
Εχάθαν τα κορτσόπα μουν
που έσαν μερακλία

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανασπάλλω	ξεχνώ
ατά	αυτά
ατουν	τους
εβγάλλω	βγάζω
εδέβανε	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
εξεράθανε	ξεράθηκαν
έσαν	ήταν
εύκαιρα	άδεια, χωρίς περιεχόμενο/νόημα, ανούσια, μτφ. ανοησίες, (ουσ. τα) τα μαλακά μέρη της κοιλίας, βουβώνας
εχάθαν	χάθηκαν
εχάθανε	χάθηκαν
έχ’νε	έχουνε
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κορτσόπα	κοριτσάκια
λαλίαν	λαλιά, φωνή
μαχαλάδες	γειτονιές	mahalle/maḥalle
μερακλία	με μεράκι, με ιδιαίτερο ζήλο	meraklı/merāḳ
μουν	μας
ξάι	καθόλου
ορμάνια	δάση	orman
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παρηγορίαν	παρηγοριά
πουθέν	πουθενά
συντρόφ’ς	συντρόφους
τοι	τους/τις