Οι ποπάδες

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Σασκαλίδης, Θεόδωρος Βεροιώτης

Σην εγκλεσίαν επήγα
κοινωνίαν να παίρω
Κι όλι͜α τα αμαρτίας ι-μ’
να τερώ και χατεύω

Τα τραγωδίας τα καλά
λέν’ ατα οι ποπάδες
Μετ’ έναν βούκαν ύψωμαν
γαντουρεύ’νε νυφάδες

Εγώ ποπάς ’κι ’ίνουμαι,
σα ιερά ’κ’ εμπαίνω
Τα έμορφα τα κορτσόπα -ι
τερώ να γαντουρεύω

Σα μοναστήρι͜α καλογέρ’,
σ’ εγκλεσίας ποπάδες
Κι εγώ ’κι κόφτω το ποδάρ’
ας σ’ έμορφους νυφάδες

Νασάν που τρώει το ύψωμαν
ας ση ποπά τα χ̌έρι͜α
Ατός καμίαν ’κι θα πάει
ση Χάρονος τα χ̌έρι͜α

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αμαρτίας	(ον.πληθ., τα) αμαρτίες
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ατα	αυτά
ατός	αυτός
βούκαν	μπουκιά
γαντουρεύ’νε	ξεγελούν, εξαπατούν, κοροϊδεύουν	kandırmak
γαντουρεύω	ξεγελάω, εξαπατάω, κοροϊδεύω	kandırmak
εγκλεσίαν	εκκλησία
εγκλεσίας	(γεν. τη) εκκλησίας, (ονομ./αιτ., πληθ., τα) εκκλησιές
έμορφα	όμορφα
έμορφους	όμορφους/ες
εμπαίνω	μπαίνω
’ίνουμαι	γίνομαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καλογέρ’	καλόγεροι
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κορτσόπα	κοριτσάκια
κόφτω	κόβω
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
νασάν	χαρά σε
νυφάδες	νύφες
παίρω	παίρνω
ποδάρ’	πόδι
ποπά	παπά
ποπάδες	παπάδες
ποπάς	παπάς
τερώ	κοιτώ
τραγωδίας	τραγούδια
ύψωμαν	αντίδωρο
Χάρονος	Χάρου
χατεύω	διώχνω	atmak