Πάντα θυμούμαι και πονώ

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Σασκαλίδης, Θεόδωρος Βεροιώτης

Πάντα θυμούμαι και πονώ
τη πατρίδας τον τόπον
Ο νους ι-μ’ επέμ’νεν εκεί
κι αδά έν’ το κορμόπο μ’

Πατρίδα μ’, ξαν, πατρίδα μ’,
άλλο εσέν ξάι ’κ’ είδα
Ας επάτ’να τα χώματα σ’
κι εκεί την ψ̌η μ’ εφήν’να

Τα δά̤κρυ͜α μ’ τρέχ’νε σο κατσί μ’
και λύεται η καρδία μ’
Σ’ έρημον την πατρίδα μου
’κ’ ευρίγουμαι καμίαν

Πατρίδα μ’, ξαν, πατρίδα μ’,
άλλο εσέν ξάι ’κ’ είδα
Ας επάτ’να τα χώματα σ’
κι εκεί την ψ̌η μ’ εφήν’να

Αν αποθάνω θάψτε με
ση θάλασσας το γούμιν
Ας κρούει ταλγάν’ και παίρ’ κι εμέν
και στείλ’ με σο Σοχούμι

Πατρίδα μ’, ξαν, πατρίδα μ’,
άλλο εσέν ξάι ’κ’ είδα
Ας επάτ’να τα χώματα σ’
κι εκεί την ψ̌η μ’ εφήν’να

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
αποθάνω	πεθαίνω
γούμιν	άμμος	kum
έν’	είναι
επάτ’να	πατούσα
επέμ’νεν	απόμεινε
ευρίγουμαι	βρίσκομαι
εφήν’να	άφηνα
θυμούμαι	θυμάμαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καμίαν	ποτέ
κατσί	πρόσωπο, μέτωπο
κορμόπο	κορμάκι
κρούει	χτυπάει	κρούω
λύεται	λιώνει
ξάι	καθόλου
ξαν	πάλι, ξανά
παίρ’	παίρνω/ει
στείλ’	στέλνω/ει
ταλγάν’	κύμα	dalga
τρέχ’νε	τρέχουν
ψ̌η	ψυχή