Φύγον κι οπίσ’ ξάι μη τερείς

Φύγον κι οπίσ’ ξάι μη τερείς
εμαύρυνες το ψ̌όπο μ’
Σην καρδία μ’ ’δέν ’κ’ εχωρεί
και ’κ’ έχω άλλο τόπον

Χαρά ’κ’ εγνώρτσα μετ’ εσέν,
πάντα φαρμάκια δί’ς με
Εμαύρυνες το καρδόπο μ’,
εσύ ξάι ’κι πονείς με

Σεβντά ντο έν’ εσύ ’κι ’ξέρτς,
εμέν ’κι λογαρι͜άεις με
Σο ψ̌όπο μ’ ένοιξες γεράν,
ακόμαν ντό θα ’φτάς με;

Καλλίον να χωρίγουμες
νωρίς ντο έν’ ακόμαν
πριν να εμπαίνω σο ταφίν
και τρώει ’μέναν το χώμαν