Στιχουργοί: Γεώργιος Αλεξανδρίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Έικιτι Νικόλα! Ποίος εμαυρολόεσεν; Ποίος εμαυροείπεν; «Νικόλας σον Άδην κατηβαίν’» Όι μάνα μ’, όι! Ο ουρανόν ελίβωσεν κι η γη συνεταράεν Χριστού -ν- ημέραν έτονε -ν- κι ο Θεόν εχπαράεν Εμαύρυνεν η καρδία μ’ Νικόλα!! Αντιβοούνε τα ραχ̌ι͜ά και σείουν τα θεμέλι͜α Θαρρείς ντο έρθεν ο καιρόν να ’ίνεται η συντέλεια Ν’ αηλί εμάς Νικόλα! [Και -ν-] Άγρεν έν’, βάι, το χαπάρ’ αγγέλ’ ντο κουβαλούνε Πάν’ κι έρχουνταν, θρηνολογούν να λέγ’ν’ α’ ’κ’ επορούνε Τρανόν κακόν Νικόλα! Κλάψτεν, πουλία, κλάψτε͜ ατον, εσείς δεντρόπα ανθίστε και με τα τσ̌ιτσ̌εκόπα σουν τον τάφον ατ’ στολίστεν Εσύ πολλά καλός έσ’νε Νικόλα! Γιατί; Γιατί; Νικόλα, εσύ ’κ’ επέθανες για τ’ εμέν ζεις ακόμα Γιατί ’κ’ είδα να παίρ’νε σε -ν- να βάλ’νε σε -ν- σο χώμαν Αιωνία σου η μνήμη Νικόλα! Εμείς καμίαν ’κι θ’ ανασπάλομε σε! Για τ’ εμάς πάντα θα ζεις!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αγγέλ’ | (ονομ. πληθ.) άγγελοι, (γεν.) αγγέλου | ||
| άγρεν | άγριο | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| ανασπάλομε | ξεχάσουμε | ||
| βάλ’νε | βάλουν | ||
| δεντρόπα | δεντράκια | ||
| έικιτι | έκφραση αναπόλησης που υποδηλώνει νοσταλγία για κάτι παρελθοντικό ή εκδήλωση συμπόνοιας για κάποιον | hey gidi | |
| ελίβωσεν | συννέφιασε | ||
| εμαυροείπεν | είπε μαύρα μαντάτα | ||
| εμαυρολόεσεν | μαυρολόγησε | ||
| εμαύρυνεν | μαύρισε | ||
| έν’ | είναι | ||
| επέθανες | πέθανες | ||
| επορούνε | μπορούν | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| έρχουνταν | έρχονται | ||
| έσ’νε | ήσουν | ||
| έτονε | ήταν | ||
| εχπαράεν | (αμτβ) τρόμαξε, ξαφνιάστηκε | εκσπαράσσω | |
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καμίαν | ποτέ | ||
| κατηβαίν’ | κατεβαίνει | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλάψτεν | (προστ.) κλάψτε | ||
| λέγ’ν’ | λένε | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| παίρ’νε | παίρνουν | ||
| ποίος | (ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| σείουν | σείονται | ||
| σουν | σας | ||
| συνεταράεν | συνταράχθηκε | ||
| τσ̌ιτσ̌εκόπα | λουλουδάκια | çiçek | |
| χαπάρ’ | χαμπάρι, είδηση, μαντάτο | haber/ḫaber |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αγγέλ’ | (ονομ. πληθ.) άγγελοι, (γεν.) αγγέλου | ||
| άγρεν | άγριο | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| ανασπάλομε | ξεχάσουμε | ||
| βάλ’νε | βάλουν | ||
| δεντρόπα | δεντράκια | ||
| έικιτι | έκφραση αναπόλησης που υποδηλώνει νοσταλγία για κάτι παρελθοντικό ή εκδήλωση συμπόνοιας για κάποιον | hey gidi | |
| ελίβωσεν | συννέφιασε | ||
| εμαυροείπεν | είπε μαύρα μαντάτα | ||
| εμαυρολόεσεν | μαυρολόγησε | ||
| εμαύρυνεν | μαύρισε | ||
| έν’ | είναι | ||
| επέθανες | πέθανες | ||
| επορούνε | μπορούν | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| έρχουνταν | έρχονται | ||
| έσ’νε | ήσουν | ||
| έτονε | ήταν | ||
| εχπαράεν | (αμτβ) τρόμαξε, ξαφνιάστηκε | εκσπαράσσω | |
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καμίαν | ποτέ | ||
| κατηβαίν’ | κατεβαίνει | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλάψτεν | (προστ.) κλάψτε | ||
| λέγ’ν’ | λένε | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| παίρ’νε | παίρνουν | ||
| ποίος | (ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| σείουν | σείονται | ||
| σουν | σας | ||
| συνεταράεν | συνταράχθηκε | ||
| τσ̌ιτσ̌εκόπα | λουλουδάκια | çiçek | |
| χαπάρ’ | χαμπάρι, είδηση, μαντάτο | haber/ḫaber |
Εις μνήμη ☦Νικόλαου Σαββουλίδη
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 