Τα μαλλία μ’ έσπρυναν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Σοφία Νικολαΐδη, Στάθης Νικολαΐδης

Εγώ είπα ’το τη μάνα σ’,
εσύ πέει α’ τον κύρη σ’
Ο κύρη σ’ έν’ καλόκαρδος,
’κι χαλάν’ το χατίρι σ’

Η Ματσουκάτ’σσα η νύφε
τιμά τον πεθερόν ατ’ς
Τα μάγ’λα τ’ς είναι πλουμιστά,
να τρώγω το Θεόν ατ’ς!

♫

Έλα, κάθκα σα γόνατα μ’,
ας πλέκω τα μαλλία σ’
Πλέκ’ ατα ψιλά-ψιλά
και σύρ’ ατα σ’ ωμία σ’

Τούλα, τούλα-λα,
το ταούλ’ και η ζουρνά

Το ταούλ’ και η ζουρνά
παρεβγάλλ’νε μας πουρνά⇋

Τσ̌οπάνος με τα πρόατα
λάσ̌κεται τα γιαζία
Πίνει τα κρύα τα νερά
και σύρ’ τη μαναχ̌ίαν

Τούλα, λέω σε,
τούλα, να λελεύω σε!
Ας ση μάνα σ’ κι ας σον κύρ’ -τ- σ’,
κόρ’, εγώ θα κλέφτω σε (x2)

♫

Τα μαλλία μ’ έσπρυναν
ατό τέρτ’ πα ’κ’ έχ’ α’ εγώ
Με τα μαύρα έρθα εγώ
και με τ’ άσπρα θα πάγω

Που γερά -ν- ας αποθάν’
να μη τυρι͜αννίεται
Όσον ντο γερά και πάει
το κορμίν ατ’ λύεται

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
αποθάν’	πεθαίνει
ατα	αυτά
ατ’ς	αυτής, της
γερά	γερνάει
γιαζία	πεδιάδες, εξοχή, ύπαιθρος	yazı
έν’	είναι
έρθα	ήρθα
έσπρυναν	άσπρισαν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κάθκα	(προστ.) κάθισε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλέφτω	κλέβω
κύρ’	πατέρα
λάσ̌κεται	περιφέρεται, τριγυρνά, περιπλανιέται	ἀλάομαι/ηλάσκω
λελεύω	χαίρομαι
λύεται	λιώνει
μάγ’λα	μάγουλα	magulum
μαναχ̌ίαν	μοναξιά
Ματσουκάτ’σσα	αυτή που είναι από τη Ματσούκα
νύφε	νύφη
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παρεβγάλλ’νε	ξεπροβοδίζουν
πέει	(προστ.) πες
πλέκ’	πλέκει
πλουμιστά	στολισμένα, διακοσμημένα με ζωγραφιές ή κεντήματα, πολύχρωμα	pluma
πουρνά	πρωί, αύριο
πρόατα	πρόβατα
σύρ’	σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει
ταούλ’	νταούλι	davul/ṭabl
τέρτ’	καημός, βάσανο, (ονομ.) στενοχώρια	dert
’το	αυτό, το (προσωπική αντωνυμία)
τούλα	ήσυχα, φρόνιμα
τυρι͜αννίεται	τυραννιέται, ταλαιπωριέται
χαλάν’	χαλάω/ει, καταστρέφω/ει
χατίρι	χάρη, σεβασμός, υπόληψη	hatır/ḫāṭir
ωμία	ώμοι