Μάνα, έναν μικρόν κορτσόπον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Τάκης Αλαματίδης, Χαράλαμπος Κοχλιαρίδης

Μάνα, έναν μικρόν κορτσόπον
έφαεν τ’ εμόν το ψ̌όπον
Ατέναν αν ’κι θα παίρω
ας σον κόσμον αβούτον φεύω

’Λέπ’ ατε χάται η χρά μ’,
κόπεται -ν- η λαλία μ’
Ατέναν εγάπεσα,
μάνα, με την καρδία μ’

Χωρίς ατέν ’κ’ επορώ,
μάνα, ένα σολούχ’ να ζω
Δέβα πέει ατο τον κύρ’ν ατ’ς,
ατός ας δί’ με -ν- την ευχ̌ήν ατ’

Μελαχρινόν τ’ αρνόπο μ’,
τ’ ατεινές όλια γλυκέα
Εντάμαν θα χτίζομε,
άι! πουλόπο μ’, τη φωλέαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αβούτον	αυτόν
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
ατεινές	αυτηνής
ατέν	αυτήν
ατέναν	αυτήν
ατός	αυτός
ατ’ς	αυτής, της
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
δέβα	(προστ.) πήγαινε
δί’	δίνει
εγάπεσα	αγάπησα
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εντάμαν	μαζί
επορώ	μπορώ
έφαεν	έφαγε
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κόπεται	κόβεται
κορτσόπον	κοριτσάκι
κύρ’ν	κύρη, πατέρα
λαλία	λαλιά, φωνή
’λέπ’	(ελέπ’) βλέπει/ω
όλια	όλα
παίρω	παίρνω
πέει	(προστ.) πες
πουλόπο	πουλάκι
σολούχ’	αναπνοή	soluk
φεύω	φεύγω
φωλέαν	φωλιά
χάται	χάνεται
χρά	χροιά, το χρώμα του δέρματος
χτίζομε	χτίζουμε
ψ̌όπον	ψυχούλα