Κιλκίς, ντό όνομαν γλυκύν!

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Τάκης Αλαματίδης, Χαράλαμπος Κοχλιαρίδης

Κιλκίς, ντό όνομαν γλυκύν!
Καμίαν ’κι ανασπάλλω
Χάζ’ να έχω σε -ν- απέσ’ σην ψ̌η μ’
και ας σο νου μ’ ’κ’ εβγάλλω

Κιλκίς, ντό τρανόν ένουσ’νε
τα τελευταία χρόνια
Όντες ευρίγουμαι σουμά σ’
αμὰν κόπουν τα πόνια μ’

Σον Άη-Γιώργη εκεί ψηλά
ν’ άφτω έναν κερόπον
Σο σπήλαιο σ’ να εμπαίνω
εντάμαν με τ’ αρνόπο μ’

Κιλκίς, Κιλκίς, Κιλκίς, ν’ αηλί
πολιτεία τ’ εμόν -ι!
Κιλκίς, Κιλκίς, Κιλκίς, ν’ αηλί,
σ’ ομμάτι͜α μ’ έν’ τρανόν -ι!
Αροθυμία σ’ τρώει την ψ̌η μ’,
τ’ ομματόπα μ’ θολώνει

Τ’ ομμάτι͜α μ’ δα̤κρούν τ’ άχαρα
αδά σην ξενιτείαν
Και σην πατρίδα μ’, σο Κιλκίς
εκεί έν’ η καρδία μ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
αμὰν	αμέσως, ευθύς, μονομιάς	hemen/hemān
ανασπάλλω	ξεχνώ
απέσ’	μέσα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
αροθυμία	νοσταλγία
άφτω	ανάβω
γλυκύν	γλυκιά/ό
δα̤κρούν	δακρύζουν
εβγάλλω	βγάζω
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εμπαίνω	μπαίνω
έν’	είναι
ένουσ’νε	έγινες, κατήντησες
εντάμαν	μαζί
ευρίγουμαι	βρίσκομαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καμίαν	ποτέ
κερόπον	κεράκι
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κόπουν	κόβονται
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ομμάτι͜α	μάτια
ομματόπα	ματάκια
όντες	όταν
πόνια	(ονομ.) πόνοι, (αιτ.) πόνους
σουμά	κοντά
χάζ’	ευχαρίστηση	haz/haz
ψ̌η	ψυχή