Ανθοπιδεβασέας

Προβολή Τραγουδιού

Τ’ εμέτερον αντάμωση
από Θεού γραμμένον
Έρθες σουμά μ’, κι ελάρωσες
την ψ̌η μ’ το πονεμένον

Έγκες τσ̌ιτσ̌έκια πλουμιστά
μοθοπωρί’ ντ’ ανθίζ’νε
Απέσ’ σην ψ̌η μ’ ερίζωσαν,
πάντα θα σκουντουλίζ’νε

Η στράτα μουν χαράς ομάλ’
κι ανθοπιδεβασέας
Σ’ εγκαλιόπο σ’ να εβγαίν’ η ψ̌η μ’
σεβνταλής, λαλαχ̌έας

Ας συγερούμ’, εγώ κι εσύ
τ’ έναν τ’ άλλο ας τερούμε
Εντάμαν ους τον θάνατον,
πουλόπο μ’, ας γερούμε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανθίζ’νε	ανθίζουν
ανθοπιδεβασέας	δρόμοι γεμάτη άνθη
απέσ’	μέσα
γερούμε	γερνάμε
εβγαίν’	βγαίνει
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
έγκες	έφερες
ελάρωσες	γιάτρεψες, θεράπευσες
εμέτερον	δικός/ή/ό μου	ἡμέτερος
εντάμαν	μαζί
έρθες	ήρθες
ερίζωσαν	ρίζωσαν
θάνατον	θάνατος
λαλαχ̌έας	παραχαϊδεμένος, μαμμόθρεφτος
μοθοπωρί’	φθινόπωρο καιρό
μουν	μας
ομάλ’	ομαλό, ευθεία, πεδιάδα, ονομασία ποντιακού χορού
ους	ως, μέχρι
πλουμιστά	στολισμένα, διακοσμημένα με ζωγραφιές ή κεντήματα, πολύχρωμα	pluma
πουλόπο	πουλάκι
σεβνταλής	ερωτοχτυπημένος, ερωτευμένος	sevdalı
σκουντουλίζ’νε	ευωδιάζουν, μοσχοβολούν
σουμά	κοντά
συγερούμ’	γερνάμε μαζί
τερούμε	κοιτάμε
τσ̌ιτσ̌έκια	λουλούδια	çiçek
ψ̌η	ψυχή