Από μικρός ορφανίγα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανάκαλης, Χρήστος Καραγιαννίδης

expand_content

Από μικρός ορφανίγα [ορφανίγα]
και ξάι ’κ’ εγνώρτσα μάνα
’Κ’ εγνώρτσα χάδ’, λαλάχ̌εμαν [λαλάχ̌εμαν]
και τ’ ατεινές εγκάλα̤

Τη καρδίας ι-μ’ έν’ γερὰ
το όνομαν τη μάνας
Ατέ δεικνύ͜ει σε τη ζωήν,
ατέ πονεί εντάμα σ’

Τη μάναν ατός π’ έχ̌’ ατεν [τη μάνα]
’κι ’ξέρ’ πόσον αξίζ’
Τη μανίτσας τη χαμονήν [τη μάνας]
’κ’ έζησεν, ’κ’ εγνωρίζ’

Τη καρδίας ι-μ’ έν’ γερὰ
το όνομαν τη μάνας
Ατέ δεικνύ͜ει σε τη ζωήν,
ατέ πονεί εντάμα σ’

Τη μάναν ατείν’ ντ’ έχ’ν’ ατεν [τη μάναν]
έχ’νε φως και χαράν
Έχ’νε το άστρον της αυγής [το άστρον]
και χρυσόν πάπλωμαν

Τη καρδίας ι-μ’ έν’ γερὰ
το όνομαν τη μάνας
Ατέ δεικνύ͜ει σε τη ζωήν,
ατέ πονεί εντάμα σ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατέ	αυτή
ατείν’	αυτοί
ατεινές	αυτηνής
ατεν	αυτήν
ατός	αυτός
γερὰ	πληγή, τραύμα	yara
δεικνύ͜ει	δείχνει, καταδεικνύει
εγκάλα̤	αγκαλιά
εγνωρίζ’	γνωρίζει
εγνώρτσα	γνώρισα
έν’	είναι
εντάμα	μαζί
έχ̌’	έχει
έχ’ν’	έχουνε
έχ’νε	έχουνε
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαλάχ̌εμαν	χάδι, η ανατροφή με χάδια
ξάι	καθόλου
ορφανίγα	ορφάνεψα
χαμονήν	χαμό, όλεθρο